به گزارش کندو نیوز، سالها قبل محمد مایلی کهن معتقد بود جو ورزشگاهها آنقدر خرابشده که دیگر نمیتوان به افرادی که در استادیوم فحاشی میکنند، لقب «تماشاگرنما» داد، چون تعدادشان در استادیوم زیاد است و اصلاً در اقلیت نیستند!
این روزها شاید بهنوعی حرفهای مایلی کهن دوباره برایمان تداعی شده باشد. به همین بهانه با او تماس گرفتیم و گفتگو به سمتی رفت که شاید سنخیتی با ورزش نداشت اما...
* چند سال قبل شما از وضع ورزشگاهها بهشدت ابراز نگرانی کردید، اما کسی چندان جدی نگرفت و حالا وقایعی داخل ورزشگاهها رخ میدهد که نشان از وخیمتر شدن اوضاع میدهد.
ای آقا، فرهنگ و ورزشگاه؟ فوتبال؟ وقتی بعضی از مقامات اجرایی و مسئولان کشور راست نمیگویند، شما از مردم عادی چه توقعی داری؟ مگه آقایان نمیگفتن دلار گرون نمیشه؟ پس چی شد؟ گرون نشد؟ الان قیمت دلار چند شده؟ مگه نمیگفتن دلار ۴۲۰۰ تومن؟ پس چی شد؟ آقای نوبخت میآمد و با لبخند میگفت: چیزی گرون نمیشه. میگفتن اوضاع ۱۰۰ روزه درست میشه. میگفتن دم کدخدا را میبینیم و...، اما الان بعضی از آقایان هنوز دنبال کدخدا هستن و اتفاقاً کدخدا اصلاً تحویلشون هم نمیگیره. ولی باز هم دنبالش هستن. چند سال قبل من گفتم عدهای از هموطنان آبرودار ما به اطراف میدان میوه و ترهبار میروند و میوههای لکه دار و بیل خورده را جدا میکنند تا خانوادهشان چشمانتظار میوه نمانند، اما حالا خیلی تلخه بگویم وضعیت به جایی رسیده که متأسفانه حتی دیگر آن میوهها هم پیدا نمیشه، چون بعضی از آقایان غرفهدارها همان میوههای بیل خورده را هم به نصف قیمت میفروشند. مردم در این مملکت کلی مشکل دارند آن وقت یک آقایی میگوید ۶ میلیون دلار برای کیروش و هزینه آمادهسازی تیم ملی با متد برنامهریزی او چیزی نیست. بابا من خودم چند روز پیش دنبال یک سرم ساده بودم، اما برای پیدا کردنش به مشکل برخوردم. البته یک عده هستند که همه چیز برایشان مهیاست و اصلاً با مشکلات مالی آشنا نیستند. آنها اساساً جدا از مردم عادی هستند و به محض اینکه به مشکل بربخورند اگر در ایران کارشان راه نیفتد، برای درمان میروند خارج، اما مردم عادی که چنین امکانی را ندارند.
* حرفهایمان از فوتبال به اقتصاد کشیده شد.
مگه من چند سال قبل در انزلی شروع به فرهنگسازی نکردم؟ چه کسی آمد و پشت مایلی کهن ایستاد؟ مگه من همون آدمی نبودم که گفتم هیچکس به داورها هتاکی نکنه؟ چه کسی آن مقطع از من حمایت کرد؟ متأسفانه یکسری آدم فقط بلدند بگویند تیم ملی خوب است و بس. همین آقای کیروشیپور به صورت یکسویه و یکجانبه کار را جلو برد و اجازه نداد تیم ملی به طور دقیق و منصفانه نقد شود. من چی بگم آقا؟ اصلاً تیم ملی ما خیلی خوبه.
* جمعه شب به خداداد عزیزی توهین شد.
مگه بندهخدا، خداداد تنها کسی بوده که بهش بیاحترامی کردن؟ مگه این بار اوله که چنین اتفاقات تلخی رخ میده؟ بابا، وضع فرهنگی جامعه ما واویلاست. آن زمان که من با این ناهنجاریها مبارزه میکردم هیچکس پشت سر محمد مایلی کهن قرار نگرفت. همین ماه قبل مگه جام جهانی نبود؟ ۶۴ بازی انجام شد، اما داخل ورزشگاهها خون از دماغ کسی نیامد و حتی به یک نفر هم بیاحترامی نشد. تازه وقتی از دست تلویزیون درمیرفت، صحنههایی را میدیدیم که نشان میداد بعضی از تماشاگران اصلاً حالت طبیعی هم نداشتند، ولی حد و حدود خودشان را میدانستند و به کسی توهین نمیکردند.ای آقا، آنها اصلاً فرهنگ ندارند. فرهنگ و تمدن فقط مال ماست. ما که دم از تمدن ۲۵۰۰ ساله میزنیم! دیگه کار از این حرفها گذشته.
* واقعاً میتوان به بهبودی فرهنگ تماشاگران در استادیومها امیدوار بود؟
فرهنگ و فوتبال را که نمیتوان جدا از همدیگر دید. مگر میشود شرایط ما در استادیومها ایدهآل باشد، اما در خارج از آن وحشتناک؟! مگر میشود تماشاگران در ورزشگاه مؤدب باشند، اما هنگام رانندگی به محض اینکه یک نفر جلوی آنها بپیچد حرفهایی بزنند که... مگر میشود در استادیوم مؤدب باشند، اما در صف نانوانی همدیگر را کتک بزنند؟ همه این موارد به همدیگر ربط دارد. اصلاً مقوله فرهنگ را در بخشهای مختلف جداسازی نکنید.
* به نظرتان اگر خانمها به استادیوم بیایند، شرایط فرهنگی ورزشگاهها بهتر میشود؟
ای آقا، همه خانمها محترم هستند و احترامشان هم محفوظ، اما گاهی اوقات بعضی خانمها بهنوعی بدتر از آقایان هتاکی میکنند.
* ... و حرف آخر؟
باز هم میگویم تا همه بدانند. لازم نیست دیگران اشتباه کنند، چون همه اشتباهات را خودمان مرتکب میشویم. این یک واقعیت است. واقعیتی که تلخ است، اما متأسفانه نمیتوان کتمانش کرد.
انتهای پیام/#