امشب ورزشگاه لوژنیکی در مسکو پذیرای دو تیم انگلیس و کرواسی است تا دیگر فینالیست جام جهانی هم مشخص شود؛ فینالیستی که هر‌کدام از دو تیم مذکور باشد، حسابی اتفاق نادری رخ‌داده است. داستان درباره سال‌های «انتظار» است؛ یکی برای انگلیس و دیگری برای کرواسی. اولی پس از حدود 30 سال است که طعم حضور در نیمه‌نهایی را چشیده است؛ به عبارت دقیق‌تر انگلیس بعد از 28 سال غیبت دوباره به نیمه‌نهایی جام جهانی رسیده و اصلاً دلش نمی‌خواهد چنین فرصتی را به‌راحتی از دست بدهد.
سناریو البته برای کرواسی هم مشابه است با این تفاوت که میزان انتظار آن‌ها اندکی کمتر است؛ کروات‌ها که 20 سال پیش با فرماندهی داوور شوکر به‌عنوان سومی جام جهانی رسیده‌اند، این‌بار با هدایت لوکا مودریچ عنوان بهتری می‌خواهند. اینکه انگلیس به فینال برسد یا کرواسی، فقط مربوط به زمان است وگرنه در این جام که شگفتی‌هایش کم هم نبوده، نمی‌شود تیمی را از قبل برنده دانست.
فرشته‌ای به نام پیکفورد
انگلیسی‌ها با شکست دادن سوئد به نیمه‌نهایی رسیدند؛ در یک برد تقریباً راحت که روی دو گل با ضربه سر به دست آمد. البته این فقط بخشی از داستان است چون بخش دیگر داستان مربوط به بسته نگه‌داشتن دروازه می‌شود؛ جایی که جردن پیکفورد 24 ساله حسابی در آن درخشید و به‌عنوان بهترین بازیکن زمین هم انتخاب شد. برای توانایی‌های پیکفورد باید به یک بازی عقب‌تر برگشت؛ به بازی برابر کلمبیا. انگلیسی‌ها که هرگز خاطره خوشی از ضربات پنالتی در جام جهانی نداشتند، این بار با سیو عالی دروازه‌بانشان از «خان کشنده» پنالتی‌ها عبور کردند و به یک‌چهارم نهایی رسیدند. پیتر شیلتون یا گردن بنکس؟ اسطوره دروازه‌بان جوان انگلیس کیست؟ «راستش را بخواهید قبول دارم که خیلی از دروازه‌بان‌های انگلیسی محو مهارت این دو بوده‌اند ولی برای بازیکنی به سن‌و‌سال من باید بگویم، اسطوره من پیتر اشمایکل است!»
دو فرمانده در یک جسم
کرواسی هم برای رسیدن به نیمه‌نهایی جام جهانی، آن هم بعد از 20 سال دست به کار بزرگی زده است؛ آن‌ها از سد روسیه میزبان گذشتند ولی در ضربات پنالتی. این دومین‌بار متوالی بود که کروات‌ها سرنوشتشان را در ضربات پنالتی رقم زدند؛ پیش از آن در جدال برابر دانمارک در یک‌هشتم نهایی هم به لطف ضربات پنالتی به برتری رسیدند و دوباره این سناریو برابر روسیه هم تکرار شد. اینکه یک تیم دو بار در ضربات پنالتی در یک دوره از جام جهانی نجات پیدا کند، خیلی کم دیده‌شده است؛ آرژانتین تنها تیمی بوده که توانسته در یک دوره از جام جهانی، دو بار در ضربات پنالتی برنده شود و به مسیرش ادامه دهد. البته این‌طور هم نیست که کرواسی فقط شانس آورده باشد؛ آن‌ها با داشتن زوج مودریچ – راکیتیچ در خط میانی، دو نفر از بهترین هافبک‌های دنیا را در اختیار دارند. دو هافبکی که هر بار تیم کرواسی گیرکرده، گره را به‌راحتی بازکرده‌اند. زلاتکو دالیچ درباره این دو می‌گوید: «درست است که در اسپانیا در دو تیم مختلف باهم رقیب هستند ولی در تیم ملی این دو بازیکن یکی هستند؛ یک جسم و یک روح»
جدال برای توپ طلا
علاوه بر طعم شیرین رسیدن به فینال، بازی کرواسی و انگلیس نوعی جدال برای رسیدن به توپ طلا هم هست؛ از زمانی که فرانس‌فوتبال از فیفا جدا شده و توپ طلا را به‌تنهایی می‌دهد، آن‌هایی که در جام جهانی می‌درخشند، امید زیادی دارند؛ این بازی هم یکی از آن دیدارهایی است که جدال دو توپ طلایی احتمالی را دارد؛ یکی لوکا مودریچ است که با رئال مادرید فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده و اگر تیمش به فینال برسد، می‌تواند امید زیادی برای کسب توپ طلا داشته باشد. نفر دوم اما هری کین است؛ بازیکن شش‌گله جام جهانی که تا اینجا بهترین گل زن جام است. هری اگر بتواند انگلیس را به فینال برساند و قهرمان کند، نه‌تنها می‌تواند دل‌خوش به کسب کفش طلا باشد بلکه می‌تواند امیدوار باشد بعد از سال‌ها یک انگلیسی هم در فهرست برندگان توپ طلا قرار بگیرد.
آیا می‌دانستید...
جردن هندرسون برای انگلیسی‌ها شانس می‌آورد. بازیکنی که در تقابل برابر سوئد مصدوم شد و می‌گفتند احتمالاً به بازی با کرواسی نمی‌رسد، در 30 بازی گذشته ملی‌اش شکستی نداشته است. او در 30 بازی گذشته که برای انگلیس بازی کرده، تیمش 27 بار برنده‌شده و هفت بار مساوی کرده است.
*کرواسی در دیدار برابر روسیه برای پنجمین‌بار در این جام جهانی پیراهن دومش که مشکی و آبی است را پوشید و برنده شد. تا اینجا این پیراهن برای آن‌ها خیلی خوش‌شانسی آورده است.
خرافات یا سرنوشت؟
انگلیسی‌ها چندهفته‌ای می‌شود که با سردادن شعارهایی می‌گویند «جام به خانه برمی‌گردد». این کشور که مدعی اختراع فوتبال است، بعد از 1966 دیگر دستش به قهرمانی نرسیده ولی حالا بیشتر آن‌ها قانع شده‌اند که این دوره انگلیس دوباره قهرمان می‌شود. شاید خرافات، سرنوشت یا هر چیز دیگری باشد ولی برای این موضوع دلایل مشخصی هم دارند. سال 1966 که انگلیس قهرمان شد: رئال لیگ قهرمانان را برد، برنلی سهمیه اروپایی گرفت، من‌سیتی قهرمان انگلیس شد و چلسی در رده پنجم ایستاد. حالا در سال 2018، این سناریو به طرز عجیبی تکرار شده است: رئال لیگ قهرمانان را برده، برنلی سهمیه اروپایی گرفته، سیتی دوباره قهرمان انگلیس شده و البته چلسی هم در رده پنجم جدول ایستاده است. تاریخ در حال تکرار است؟
روزنامه شرق – شماره 3191 – 20 تیرماه 97
انتهای پیام/#
