به گزارش کندو نیوز، این دیگر باب شده است؛ بازیکنی که با یک تیم قرارداد دارد به دلیل تورم بیش از اندازه و به گمان این‌که از قافله جا مانده است ابتدا قهر می‌کند، بعد چون در قراردادش بند فسخ وجود دارد راهی فدراسیون شده و قراردادش را فسخ می‌کند و پس از آن فقط کافی است تا مدیربرنامه‌هایش را راهی باشگاه رقیب کند. دیگر نباید کاری انجام داد و باید منتظر ماند تا از سمت باشگاه خودی با تو تماس بگیرند و قراردادت را تمدید کنند. قراردادی جدید، با قیمت روز و چند برابر قرارداد سال قبل. به راستی کجای دنیا چنین اتفاق‌هایی می‌افتد؟
از بیت‌المال نه از جیب خودتان بدهید
درد این است که مدیران تیم‌های دولتی چون از جیب خودشان خرج نمی‌کنند هیچ دغدغه‌ای ندارند.آنها برای این‌که فشار هوادار را از روی خودشان بردارند به راحتی سر کیشه را شل می‌کنند و با هر رقمی که بازیکن بخواهد قرارداد را امضا می‌کنند. شاید اگر نظارتی بود، شاید اگر قرار بود مدیران در پایان دوران مدیریت‌شان پاسخگو باشند که پول‌ها را صرف چه چیزهایی کرده‌اند دیگر این اتفاق‌ها نمی‌افتاد. اگر تیم‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال خصوصی بودند هیچ‌کس دلش نمی‌سوخت اما هزینه کردن از بیت‌المال،آن هم برای یک سری آدم که به میلیارد می‌گویند پول خرد،
واقعا درد دارد.
چرا یک ساله می‌بندید؟
مگر مسی و رونالدو هستند؟
یکی از اشکالاتی که به مدیران خیلی از تیم‌ها وارد است امضای قرارداد یک ساله با بازیکن‌هاست.سوال اینجاست که چطور وقتی بحث دستمزد و رقم قرارداد می‌شود همه خیلی زود خودشان را با فوتبال روز دنیا مقایسه می‌کنند اما وقتی موقع امضای قرارداد مطابق استانداردهای روز دنیا به میان می‌آید، به روی خودشان هم نمی‌آورند ؟ اشکال از مدیرانی است که برای ساکت نگه داشتن هواداران و برای این‌که بگویند ستاره‌ای جذب کرده‌اند با بازیکن قرارداد یک ساله می‌بندند. قراردادی که سال آینده چند برابر خواهد شد و البته هزینه‌هایی بیشتر.
آپشن‌های عجیب و غریب
یکی دیگر از بی‌تدبیری‌هایی که مدیران در امضای قرارداد با بازیکنان انجام می‌دهند آپشن‌های عجیب و غریب است. مثلا هر گل آسیایی ۱۰ هزار دلار، حضور در بیش از ۵۰درصد بازی‌ها ۵۰۰ میلیون، گل در دربی ۱۰۰ میلیون و ... این هم یکی دیگر از بی‌تدبیری‌هایی است که باعث می‌شود رقم یک بازیکن معمولی که یک میلیارد هم نمی‌ارزد به بیش از ۱۰ میلیارد تومان برسد.
بازی خوردن آقایان مدیر
نمونه زنده این ادعا همین امین قاسمی‌نژاد است. مهاجم ۳۴ ساله‌ای که از مدت‌ها قبل مذاکراتش با استقلالی‌ها را آغاز کرده بود اما وقتی متوجه شد که می‌گویند در لیست خرید آبی‌ها نیست سر از باشگاه پرسپولیس در آورد! نکته اینجاست که ساعاتی پس از این حضور، قرارداد قاسمی‌نژاد با استقلالی‌ها به امضا رسید و فرزاد مجیدی، کمک سرپرست استقلال این انتقال را پیروزی در دربی نامید! مدیران از ترس این‌که صدای هوادار در نیاید، تن به هر کاری برای جذب بازیکن می‌دهند و بازیکنان هم این را به خوبی یاد گرفته‌اند که اهرم فشار برای امضای قرارداد رفتن به باشگاه رقیب است!
فسخ قرارداد بازیکنی که قرارداد دارد
این هم یکی دیگر از آن اتفاق‌های عجیب و غریب است که فقط در فوتبال ایران می‌افتد. نمونه‌اش وریا غفوری و محمد دانشگر.هر دو بازیکن با استقلال قرارداد داشتند و طبق قانون باید با همان رقمی که توافق کرده بودند تا پایان قراردادشان برای استقلال بازی کنند اما بندی که مدیران در قرارداد آنها گنجانده‌اند این اجازه را به آنها می‌دهد تا پس از فسخ قرارداد با رقمی جدید و به روز دوباره قرارداد امضا کنند. قراردادی که بیش از اندازه میلیاردی است و صدای خیلی‌ها را درآورده است اما مدیران دولتی استقلال و پرسپولیس چون از جیب خودشان هزینه‌ای نمی‌کنند خیلی راحت تن به خواسته بازیکنان می‌دهند و با رقم‌های دلخواه آنها قرارداد را امضا می‌کنند.
بازارگرمی همسران در فضای مجازی
یکی دیگر از روش‌هایی که یکی دو سالی است در ورزش ایران مد شده بازارگرمی همسران بازیکنان در فضای مجازی است. آنها که به واسطه شهرت شوهران خود به شهرت رسیده و فالوئرهای زیادی هم در فضای مجازی دارند طبق یک سیاست تعریف شده رفتار می‌کنند. مثلا مهدی قائدی و رشید مظاهری. در شرایطی که خود مظاهری و قائدی روزه سکوت گرفته بودند همسران آنها در فضای مجازی پاسخ هواداران را می‌دادند و حتی پست‌هایی را در جهت خداحافظی از استقلال منتشر می‌کردند. همسر قائدی در روزهایی که مهدی داشت با الاهلی مذاکره می‌کرد سلسله پست‌هایی منتشر کرد و از این نوشت که جدایی قائدی از استقلال به مدیریت باشگاه مرتبط است! همسر رشید مظاهری هم در روزهایی که شوهرش با مدیران باشگاه به مشکل خورده بود پیام‌های خداحافظی منتشر می‌کرد و از این می‌نوشت که علیرغم میل باطنی رشید او را نمی‌خواهند و باید از استقلال جدا شود!
نقش سایر تیم‌ها در بازارگرمی برای ستاره‌ها
اینجا فقط بحث بین استقلال و پرسپولیس نیست. در این بین باشگاه متمولی مثل سپاهان هم نقش پررنگی در جذب ستاره‌هایی بازی می‌کند که برای دو تیم بزرگ پایتخت ناز کرده‌اند و به راحتی آنها را در تور خودش می‌اندازد. البته نه به همین راحتی، بلکه طبق آنچه در فضای مجازی و نقل قول خود بازیکنان موجود است رقم‌هایی که این باشگاه به بازیکنان سرخابی برای جذب آنها پیشنهاد می‌دهد عجیب و غریب است. رقم‌هایی که بازیکنان را مجاب می‌کند تا خیلی راحت مسیر خودشان را به سمت اصفهان کج کنند.
چرا رقم‌ها اعلام نمی‌شود؟
در فوتبال حرفه‌ای جهان وقتی یک بازیکن به تیمی می‌پیوندد ریزترین جزئیات قراردادش در اختیار رسانه‌ها قرار می‌گیرد تا هواداران از رقم قرارداد و نوع آن آگاهی کامل داشته باشند. حتی مسی و رونالدو هم که میلیون دلاری قرارداد می‌بندند از این قاعده مستثنا نیستند و پس از توافق مبلغ قراردادشان رسانه‌ای می‌شود. سوال اینجاست که چرا این اتفاق در ایران نمی‌افتد؟ این حق هر هواداری در فوتبال ایران است تا بداند رقم قرارداد بازیکن محبوبش با تیم محبوب‌ترش چقدر است؟
