به گزارش خبرنگار کندو نیوز، دامون قنبرزاده منتقد سینما در صفحه اینستاگرام خود نوشت: شرکتی به نام «اکسچنج» پخش جهانی سریال «قورباغه» را برعهده گرفت و مدیرعاملش با عباراتی پرطمطراق که انگار می‌خواست در مدح‌گویی، برخی از مدح‌گویان داخلی را هم در جیبش بگذارد، هومن سیدی را «یک استعداد غیرقابل انکار» و «ستاره» خواند. من با این حرف‌ها مشکلی ندارم. وقتی بارها با «قورباغه» درافتادم، در عین حال از استعداد سیدی گفتم و این موضوع را انکار نکردم. یادم می‌آید سال‌ها پیش فیلم کوتاهی از او دیده بودم به نام «دندان آبی». ساختارش به قدری متفاوت و عجیب بود که بدون شناخت خاصی از سیدی، با خودم گفتم این شخص کارگردان بااستعدادی‌ست. در واقع ادعا می‌کنم، من خیلی زودتر از خیلی‌ها که حالا سنگ هومن سیدی را به سینه می‌زنند، به استعداد او پی برده بودم.
این که یک شرکت خارجی تصمیم گرفته این سریال را پخش جهانی کند، خیلی هم عالی‌ست. با کیفیت سریال مشکلی اساسی دارم و حتی بیش از دو سه قسمت اولش را نتوانستم تاب بیاورم، اما بهرحال قلاب سریال گیر کرده و یکی پیدا شده آن را در بازار جهانی عرضه کند. هیچ ایرادی هم در این نیست. البته بماند که خبر نداریم اصطلاح «پخش جهانی»، تا چه حدی جدی‌ست و اصلاً میزان نفود این شرکت در بازارهای جهانی چه‌قدر و به چه شکل است. این بخش نیاز به تحقیق و ریزبینی دارد. نکته‌ام این‌ها نیست، بلکه نوع بازتاب این خبر در پیج‌های سینمایی‌ست.
تیتر بزرگ تقریباً همه‌ی پیج‌های سینمایی و خبری ما، نه موضوع پخش جهانی سریال، بلکه تأکید روی این جمله‌ی مدیرعامل آن شرکت است: «هومن یک استعداد غیرقابل انکار است.» جمله‌‌ای که با اصل خبر هیچ کاری ندارد. اصلاً انگار موضوع فروش سریال نکته‌ی فرعی‌ست و اصل موضوع، اعتراف مدیرعامل یک شرکت خارجی تاکنون ناشناخته، درباره‌ی استعداد سیدی‌ست.
خودِ هومن سیدی، به شکل جالبی در پیج شخصی‌اش نه خبری از این موضوع منتشر کرده و نه ظاهراً کاری به این حرف‌ها داشته. من اگر بودم، حسابی خوشحال می‌شدم و این خبر را در صفحه‌ی شخصی‌ام منتشر می‌کردم. اما سیدی به شکل پرسش‌برانگیزی «کول» است! هیچ خوشحالی‌ای نشان نداده، چیزی دراین باره ننوشته و به جایش صفحه‌های سینمایی و خبری این کار را به بدترین و تابلوترین شکل ممکن برعهده گرفته‌اند؛ هماهنگ و عین هم. وقتی موفقیت سریال تحت‌الشعاع جمله‌ی تعریف‌گونه‌ی یک آدم ناشناخته‌ی خارجی قرار بگیرد، نشانه‌ی خطرناکی‌ست؛ نشانه‌ی این‌که شمایل‌سازی و بزرگ کردن آدم‌ها در این مملکت به مراحل ترسناکی رسیده است
انتهای پیام/
