به گزارش کندونیوز، قسمت پایانـــی ســریــال «۰۲۱» شب‌گذشته از شبکه سه سیما پخش شد؛ سریالی به کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری که قرار بود بانام «نیوجرسی» و با قسمت‌های بیشتری از تلویزیون تماشاگرش باشیم. شبکه سه از ابتدای سال ۹۹ تنها مجموعه طنز «دوپینگ» در نوروز را داشت و پس‌ازآن با سریال‌هایی مانند «سرباز»، «زمین گرم» و «نجلا» نتوانست توفیقی در ساخت سریال‌های طنز پیدا کند. «۰۲۱» قرار بود این خلأ را پر کند و بنا نبود که به این زودی میدان را خالی کند. اسفند سال گذشته بود که علی فروغی، مدیر شبکه سه درباره این سریال گفته بود: «سریال ۹۰ شبی بانام موقت «نیوجرسی» به کارگردانی سید جواد رضویان و سیامک انصاری و تهیه‌کنندگی مهدی فرجی قرار است بعد از مدت‌ها خلأ سریال‌های ۹۰ شبی کمدی را پر کند.»
حالا، اما تجربه مشترک رضویان و انصاری باوجود جمع‌کردن چهره‌های مشهور و موفق طنز در مجموعه‌های دیگر، نظیر امیرحسین رستمی، سروش جمشیدی و خود رضویان و انصاری نتوانسته توفیقی در جذب نظر مخاطبان تلویزیونی و منتقدان کسب کند. ۰۲۱ نه در ساختار و فرم و نه در شخصیت‌پردازی موفق نبوده و شاید غرور و اعتماد بیش‌ازحد سازندگانشان به خودشان دلیل این خروجی ضعیف باشد. پایبند نبودن کامل به فیلم‌نامه و نقش پررنگ بداهه‌پردازی در قسمت‌ها و شخصیت‌های مختلف معجونی به‌دست مخاطب داده که گویی شاهد مجموعه طنز آیتمی یا حتی اپیزودیک هستند. استفاده از شوخی‌های سیاسی نخ‌نما شده و تکیه بیش‌ازحد بر استفاده از شوخی‌های فضای مجازی و حتی شوخی‌های جنسی آشکار و نهان هم نتوانست موفقیتی حاصل کند. به دلیل نبود یک الگو و نقشه مشخص برای خنداندن مردم، شاهد حذف و اضافه‌هایی از سوی سازندگان ۰۲۱ برای جلب نظر مردم هم بوده‌ایم که استفاده از پشت‌صحنه، به تقلید از سریال‌های مهران مدیری و تند کردن ریتم سریال حتی به قیمت ناقص کردن موضوع واحد هر قسمت ازاین‌دست تغییرات بود. شوخی‌های تکراری و نبود خلاقیت و تکیه‌بر راه‌های امتحان شده برای خنداندن مردم تمام چیزی بود که از کارگردانی رضویان و انصاری دیدیم. کاش تهیه‌کننده و سازندگان این سریال که هنگام تجربه‌های موفق قبلی مدام در رسانه‌ها بودند و در هر برنامه و روزنامه‌ای دیده می‌شدند زمان ساخت یا تهیه برنامه‌های ناموفق هم پاسخگوی عملکرد خودشان بودند.
رضویان علیه رضویان
همکاری رضویان و انصاری اتفاق تازه‌ای نیست. اولین فیلم سینمایی رضویان بانام «زهرمار» هم با حضور سیامک انصاری ساخته شد و البته که نه در گیشه و نه در نگاه منتقدان موفق نبود. رضویان، اما در سریال سازی شروع خوبی داشت. بسیاری از بازیگران طنز مانند مهران مدیری، رضا عطاران، مهران غفوریان و سعید آقاخانی هم از بازیگری به حیطه کارگردانی رفتند و به‌شدت هم موفق بودند و حضور رضویان در مسیر کارگردانی بدیع و تازه نبود. رضویان با سریال‌های «ارث بابام» و «قرارگاه مسکونی» شروع کرد که موردتوجه فوق‌العاده مخاطبان قرار گرفت و خصوصاً این دومی هنوز هم از شبکه‌های مختلف بازپخش می‌شود. رضویان در این دو کار نشان داد که هم طنز را می‌شناسد و هم با آدم‌های داستان‌هایش آشناست. «میهمان‌های ویژه» کار دیگری از رضویان بود که در نوروز ۹۱ از شبکه پنج روی آنتن رفت. سریالی که بار‌ها تکرار شد و حتی از آن به‌اندازه فیلم سینمایی هم تدوین و پخش شد. شاید بتوان گفت که میهمان‌های ویژه بهترین کار رضویان در حوزه فیلم‌سازی است. «سه شو» هم برنامه دیگری بود که توسط رضویان ساخته و از شبکه سه سیما پخش شد.
۰۲۱، اما در میان فهرست کوتاه ساخته‌های رضویان، اما جایگاه بالایی ندارد. نه کاراکتر‌ها و شوخی‌های جذاب «میهمان‌های ویژه» را دارد و نه فضای صمیمی و قصه سرراست «قرارگاه مسکونی» را. رضویان و انصاری در ۰۲۱ حتی زحمت تنوع لوکیشن هم به خود نداده‌اند؛ اکثر سکانس‌ها در اداره، خانه و رستوران گرفته‌شده است و انصافاً این را نمی‌توان به ویروس کرونا ربط داد. سریال‌هایی در حال حاضر و همچنین در ماه‌های قبل در روستا‌ها و شهر‌های بیرون از تهران ساخته شدند و می‌شوند و کمتر کارگردانی به خاطر شرایط موجود، تغییراتی در فیلم‌نامه داده است.
پشیمانم!
برای اولین بار نیست که بازیگری از حضور در فیلم یا سریالی پشیمان شود. هنوز چند ماهی بیشتر از پشیمانی سعید راد به خاطر حضورش در سریال «دل» نگذشته است و این بار یک بازیگر قدیمی دیگر از حضورش در یک پروژه اعلام پشیمانی کرد. از همان ابتدا که فهرست بازیگران سریال ۰۲۱ منتشر شد وجود اسم سیاوش طهمورث هم کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیخت و هم منتظر بودند تا ببینند حضور این بازیگر قدیمی تئاتر و تلویزیون در سریال طنز چه خروجی دارد. چند روز پیش، اما طهمورث گفت: «زمانی که فیلم‌نامه این مجموعه به دستم رسید، کار را پسندیدم، چراکه احساس کردم این سریال با دیگر آثار طنز متفاوت است، اما متأسفانه آنچه ساخته شد، چیزی نبود که در فیلم‌نامه خوانده بودم و به همین دلیل چندان از حضورم در این سریال راضی نیستم.»
شاید یکی از مهم‌ترین دلایل ضعف ۰۲۱ در همین‌جا و با توجه به صحبت‌های طهمورث مشخص شود. ظاهراً آنچه ساخته‌شده با آنچه ابتدا در فیلم‌نامه بوده، تفاوت‌های چشمگیری داشته و همین باعث بروز اختلافات و سطح پایین کیفیت سریال شده است. البته دخالت کارگردان در فیلم‌نامه امر تازه‌ای نیست، اما این دخالت‌ها و اعمال‌نظر‌ها معمولاً با مشورت با فیلم‌نامه‌نویس و حتی بازیگر صورت می‌گیرد و نتیجه یک اجماع گروهی است. البته این زنجیره به‌جز این واکنش حاشیه‌های دیگری هم داشته است؛ یکی از آن‌ها حضور میلاد کیانی به‌عنوان خواننده تیتراژ و البته بازیگر در ۰۲۱ بود. انتخابی که هم تعجب اهالی موسیقی را برانگیخت و هم اهالی تلویزیون را. ظاهراً حضور یک خواننده در فیلم‌نامه بوده، اما اینکه چه کسی و با چه معیاری انتخاب شود مسئله مهم و اصلی بوده است؛ خواننده‌ای که برای شناختنش نیاز به جست‌وجو بود و حتی نراقیان، مدیر دفتر موسیقی تلویزیون در گفت‌وگوی چند روز پیش با ما گفته بود که اگر می‌دانستیم در سریال بازی کرده است، نمی‌گذاشتیم تیتراژ را بخواند. تیتراژی که البته کپی‌برداری از یک قطعه معروف هندی بود.
آقای تلویزیون! یادت نرود چه طنز‌هایی ساختی
در روزگاری به سر می‌بریم که بیش از هر زمان دیگری نیازمند مجموعه‌های طنز در رسانه ملی هستیم و متأسفانه بیش از هر زمان دیگری کیسه این سازمان خالی از سریال‌های موفق طنز است. در دهه‌های گذشته به‌طور خاص دهه‌های ۷۰ و ۸۰ شاهد بروز و ظهور مجموعه‌های متعدد و موفق طنز بودیم. با نگاهی به کارنامه چهاردهِ اخیر تلویزیون معلوم می‌شود که چه کسانی و چه سریال‌هایی توانسته‌اند این کار سخت را به بهترین شکل ممکن انجام دهند و مرور این آثار هم برای مدیران تلویزیون و هم برای سازندگان سریال‌ها خالی از لطف و فایده نیست.
انتهای پیام/#
