سریال «کرگدن» یکی از تازه‌های نمایش خانگی است که تابه‌حال چهار قسمت از آن توزیع‌شده است. هرچند که زمان زیادی از پخش سریال نمی‌گذرد، اما «کرگدن» به‌رغم اینکه گروه بازیگران خوب و قصه کنجکاو کننده‌ای دارد، نتوانسته میان مخاطبان جریانی به راه بیندازد و پخش نسبتاً بی‌سروصدایی داشته است. در ادامه نگاهی به جنبه‌های مثبت و منفی این سریال داشته‌ایم.
رفت‌وآمد بین گذشته و حال
سریال «کرگدن» روایتی غیرخطی دارد. از طرفی این سبک روایت جذابیت‌های خاص خود را دارد و از طرفی هم ممکن است تماشای آن برای بعضی از مخاطبان، گیج‌کننده یا خسته‌کننده باشد. به‌تناسب اتفاقات و موضوعاتی که در داستان مطرح می‌شود، ناگهان قصه مثلاً به یک سال پیش یا چند روز قبل از آن یک سال قبل برمی‌گردد و خلاصه مدام در حال رفت‌وآمد بین گذشته و حال است. برای تماشای سریال باید کمی حوصله به خرج داد، چون تماشاگر باید اتفاقاتی که در طول سریال دیده را از لحاظ زمانی در ذهن خود مرتب کند تا ابهامات قصه برطرف شود. البته هنوز در ابتدای قصه هستیم و جلوی بسیاری از علامت‌های سوال و پرسش‌ها خالی است.
اتفاقات مبهم و غیرشفاف
ناگفته نماند گاهی برای پیدا کردن پاسخ بعضی از سوالات، حتی چیدن منظم اتفاقات و صبر کردن برای پیش رفتن قصه هم دردی را دوا نمی‌کند؛ مثلاً در «کرگدن» مشابه سریال «نهنگ آبی» با یک گروه خطرناک و مافیایی طرفیم که دقیقاً نمی‌دانیم کی و چی هستند. معمولا در این سریال‌ها گفته می‌شود این گروه خطرناک صاحب یک شرکت یا هلدینگ هستند که در آن شرکت همه کاری انجام می‌شود! طبیعتا وقتی کار این گروه و انگیزه‌های شان برای مخاطب شفاف نباشد، نمی‌تواند به اندازه کافی تحت‌تأثیر اتفاقات قرار بگیرد و با قصه یا شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند، این یکی از ضعف‌های مهم سریال «کرگدن» است.
بازی ضعیف سارا بهرامی و محمد امین
از بازی سارا بهرامی و محمد امین می‌توان به عنوان بدترین بازی‌های سریال یاد کرد. سارا بهرامی نقش شخصیت «رها» را بازی می‌کند. «رها» دختری شاد و پرانرژی است که در ورزش پارکور مهارت دارد. در نقطه مقابل «رها»، کسی که به او علاقه مند است یعنی «نوید» با بازی مصطفی زمانی قرار دارد. «نوید» برعکس «رها» و دیگر دوستان‌شان، پسری درونگرا و آرام است که حتی خجالت می‌کشد، علاقه‌اش به رها را در جمع اعلام کند و واکنش‌های احساسی‌اش بسیار کنترل‌شده است. قرار بوده از تضادهای میان این دو شخصیت، دوقطبی جذابی شکل بگیرد، اما بازی سارا بهرامی باعث شده شخصیت «رها» برای تماشاگر باورپذیر و دوست‌داشتنی نباشد و آن دو قطبی که قرار بوده در قصه ایجاد شود، شکل نگیرد. بهرامی تابه‌حال مشابه چنین نقشی را در فیلم «ایتالیا ایتالیا» تجربه کرده بود و اتفاقا موفق هم بود اما در «کرگدن» نتوانسته از پس ایفای نقش خود برآید. سارا بهرامی در این سریال سعی می‌کند با رفتارهایی مانند بالا و پایین پریدن یا خنده‌های بلند، نشان بدهد که برخلاف «نوید» علاقه‌اش را جار می‌زند و از بروز احساساتش ابایی ندارد، اما بازی ضعیف او در این نقش باعث شده رفتارهای این شخصیت کاملا مصنوعی به نظر برسد. انگار «رها» بیشتر از اینکه شاد و جسور به نظر برسد، شبیه آدم‌هایی است که ادای شاد بودن را در می‌آورد. محمد امین بازیگر نقش شخصیت «افشین» هم در این سریال بازی ضعیفی داشته است و نتوانسته در جلد یک شخصیت پشت‌پرده و به اصطلاح پدرخوانده ماجرا فرو برود.
از مافیای مرموز تا «کاظیِ» لوس!
بازی بقیه بازیگران اصلی سریال اما قابل قبول است. مصطفی زمانی که پیش از این برای اولین بار با یک نقش منفی در سریال «نهنگ آبی» دیده شده بود، در «کرگدن» نقش کاراکتری دوگانه را بازی می‌کند، معصومیت و سادگی در عین تظاهر و ریاکاری. پانته‌آ پناهی‌ها انتخاب مناسبی برای ایفای نقش یکی دیگر از شخصیت‌های پشت پرده قصه بوده است. تحکم و جدیتی که در صدا و چهره او وجود دارد، باعث شده مخاطب کاراکتر «ونوشه» را به عنوان یکی از مافیاهای مرموز بپذیرد. بقیه بازیگران که نقش پررنگی در سریال دارند مانند بانیپال شومون و هدی زین‌العابدین هم نقش چندان پیچیده‌ای ندارند که جای کار زیادی داشته باشد. شخصیت «کاظم» با بازی پوریا رحیمی‌سام هم کپی از شخصیت «پیمان» با بازی هومن سیدی در سریال «عاشقانه» است که گاهی بامزه‌بازی‌هایش از حد می‌گذرد و به کاراکتر لوس و لوده ماجرا تبدیل می‌شود. «کاظم» اصلا به اندازه کاراکتر «پیمان» برای مخاطب جذاب نیست و چیز جدیدی برای او ندارد.
انتهای پیام/#
