روزنامه ایران: دیدار پرسپولیس- نفت مسجدسلیمان یک چهره شاخص داشت؛ سوشا مکانی دروازه‌بان نفت که بارها با خروج‌های به‌موقع و سیوهایی که داشت، دروازه تیمش را بسته نگه داشت. سوشا مکانی ستاره میدان بود و یکی از عوامل مهم مسجدسلیمانی‌ها در کسب پیروزی ارزشمند خارج از خانه مقابل پرسپولیس لقب گرفت.
سوشا مکانی که در لیگ‌های چهاردهم و پانزدهم دروازه‌بان پرسپولیس بود و در 52 بازی لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا برای سرخپوشان پایتخت به میدان رفت، درباره پیروزی برابر تیم سابق خود به خبرنگار «ایران» گفت: «بازی خیلی خوبی بود. پرسپولیس تیم قابل‌احترامی است که همیشه مدعی قهرمانی است و خودم به‌عنوان یک پرسپولیسی همیشه برای این تیم آرزوی موفقیت دارم ولی در این بازی برای شاد کردن دل هواداران نفت با تمام وجود بازی کردم. چیزی که در مکتب پرسپولیس و فوتبالم یاد گرفته‌ام این است که در هر تیمی هستم بهترین عملکرد را در هر بازی داشته باشم. البته خیلی‌ها عاشق حرف‌وحدیث هستند و می‌گویند فلانی چون پرسپولیسی است، شرایط به‌گونه‌ای رقم می‌خورد که پرسپولیس حتماً برنده شود ولی از تیم محبوبم انتظار دارم همیشه در حدی از قدرت باشد که هیچ حرفی باقی نماند. خودم را برای بازی سخت مقابل یکی از مدعیان قهرمانی آماده کرده بودم و می‌دانستم که احتمال دارد موقعیت زیادی روی دروازه‌ام ایجاد شود. از طرفی آماده بودم که اگر پرسپولیس گل بزند، با توجه به تجربه‌ام شرایط بازگشت را برای تیمم به وجود آورم. گرچه هدف ما پیروزی بود و ما راه‌های شکست دادن پرسپولیس را تمرین کرده بودیم. پرسپولیس چند موقعیت داشت و ما هم موقعیت‌هایی داشتیم که ثابت می‌کند تیم دست‌وپابسته‌ای نبودیم و حتی می‌توانستیم گل‌های بیشتری هم بزنیم. برد ما اتفاقی نبود.»
وی احساسش از اینکه مقابل تیم سابقش قرارگرفته بود را چنین بیان کرد: «وقتی دوباره به ورزشگاه آزادی آمدم و با هواداران رودررو شدم، دیدم که برایم سنگ تمام گذاشتند و تشویقم کردند. این نشان می‌دهد که رابطه خوبی بین من و هواداران وجود دارد. این با هیچ سرمایه و پولی قابل معامله نیست. من دوست داشتم با پرسپولیس بهترین اتفاق‌ها برایم بیفتد ولی با نایب‌قهرمانی این مسئله به اتمام رسید و من از پرسپولیس دور شدم. هواداران می‌دانند زمانی که من در این تیم بودم، تمام وجودم را گذاشتم و سعی کردم بهترین عملکرد را داشته باشم و اگر در یکی، دو بازی هم نتوانستم انتظارات را برآورده کنم، یک موضوع طبیعی در فوتبال است.»
سوشا بعد از جدایی از پرسپولیس به اروپا رفت و برای باشگاه میوندالن نروژ بازی کرد و مدتی هم در باشگاه استرومسگودست بازی کرد. او درباره دوران 3 ساله حضورش در نروژ چنین توضیح داد: «زمان بازی در میوندالن 3 فصل بهترین دروازه‌بان لیگ شدم و این تیم را به لیگ برتر آوردیم. هواداران آنجا هم ارتباط خوبی با من دارند و الآن هم در تاریخ 120 ساله باشگاه از من به‌عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ باشگاهشان یاد می‌کنند. خدا را شکر می‌کنم هرجایی که بوده‌ام ازنظر فنی سربلند بودم. زمانی هم که به استرومسگودست رفتم، باشگاه مولده که سرمربی‌اش اوله گونار سولسشر بود، من را می‌خواست ولی درنهایت به استرومسگودست رفتم که یک باشگاه قدیمی در نروژ است. آن‌هایی که من را می‌شناسند، می‌دانند که سوشا یک بازیکن احساسی است ولی من روی این ضعف خودم کار و آن را تبدیل به نقطه قوتم کردم.»
«تو بعد از محرومیتی که برایت در ایران به وجود آمد به اروپا رفتی. آیا به آن آرامشی که می‌خواستی رسیدی؟» پاسخ سوشا به این سؤال چنین است: «صد درصد. چون بستری برایم فراهم شد که در آرامش فقط به مسائل فنی فکر کنم. من هیچ‌وقت مشکل فنی نداشته‌ام و همه مربیانی که با آن‌ها کارکرده‌ام می‌توانند روی این موضوع صحه بگذارند ولی برای پیشرفت فنی نیاز به آرامش داشتم و یکی از مهم‌ترین دستاوردهای من در اروپا همین بود. تجربه‌ای که الآن دارم مثل جواهر است، هم برای خودم و هم‌تیمی که در آن بازی می‌کنم. در همین بازی که بعضی از بازیکنان ما حتی استادیوم آزادی را از نزدیک ندیده بودند، تجربه‌ام باعث شد شرایط به نفع تیم ما تغییر کند.»
مهدی تارتار سرمربی نفت مسجدسلیمان اعلام کرده که حق سوشا مکانی است که به تیم ملی دعوت شود. سوشا دراین‌باره گفت: «حق یک بحث است ولی در فوتبال ایران فقط مسائل فنی در دعوت‌ها تأثیرگذار نیست. من اصلاً خرده‌ای به سرمربی محترم تیم ملی نمی‌گیرم. وقتی 50 نفر راجع به یک موضوعی نظر می‌دهند و مثلاً وقتی می‌خواهی با یک باشگاهی قرارداد ببندی، هزار نفر زیرآب‌ات را می‌زنند که سوشا حاشیه دارد، این حرف‌ها تأثیرگذار است. ما این را یاد نگرفته‌ایم که اگر یک نفر می‌خواهد پیشرفت کند، بسته به توانایی‌های خودش پیشرفت کند. به‌عنوان‌مثال می‌گویند شجاع خلیل زاده باید به تیم ملی دعوت شود ولی وقتی 50 نفر می‌آیند ذهنیت سرمربی را به سمتی می‌برند که او دعوت نشود، نتیجه‌اش می‌شود بهترین بازیکن پرسپولیس در بازی با ما روی نیمکت می‌نشیند. مربی تیم ملی هم یک انسان است. برانکو و پانادیچ تنها حامیان من بودند ولی افرادی که فوتبال هم بازی نکرده‌اند و حتی اطلاعاتی از دروازه‌بانی ندارند آن‌قدر دخالت کردند که از پرسپولیس جدا شدم.»
خیلی‌ها معتقدند در بازی نفت مسجدسلیمان و پرسپولیس، مکانی برنده جدال با علیرضا بیرانوند شد. سوشا چنین نظری ندارد: «من جدالی با کسی که 3 سال با او زندگی کرده‌ام، ندارم. علیرضا خودش می‌داند که من خیلی دوستش دارم و در مسیر پیشرفتش هم تأثیرگذار بوده‌ام. او در نفت تهران و زمانی که اسم‌ورسمی نداشت، با من همبازی بود و به‌عنوان یک پسر ساده و پرتلاش کار کرد و می‌داند رقابتش با من، به پیشرفتش کمک کرد. نه‌تنها او، بلکه رشید مظاهری هم همین‌طور. حالا هم حبیب فرعباسی در تیم خودمان می‌تواند از رقابت با من استفاده کند. الآن هم برای بیرانوند خوشحالم که نامزد بهترین بازیکن آسیاست و افتخارش برای منِ ایرانی است. امیدوارم بتواند در همین سطح عالی خودش را نگه دارد.» او درباره اینکه باورش می‌شود تیمش 11 هفته است نباخته؟ گفت: «من باورم می‌شود چون به تیم خودمان ایمان دارم. البته ما که بودجه 12 میلیاردی داریم جلوی تیم‌هایی که 120 میلیارد هزینه کرده‌اند، از لحاظ سخت‌افزاری و بازیکن حرفی برای گفتن نداریم و یکجایی این موضوع به کمکشان می‌آید و نتیجه به نفعشان تغییر می‌کند. شما به شیخ دیاباته مهاجم استقلال نگاه کنید که جلوی 70 هزار تماشاگر تبریزی چه گل‌هایی به تراکتور زد. بازیکن خوب، قیمت خوب هم دارد. ما هم تا جایی بالا می‌رویم ولی حدی دارد. مردم مسجدسلیمان خیلی مظلوم هستند و شرایط زندگی سختی دارند. همه می‌دانند من به خاطر مسائل مالی به نفت نیامده‌ام. این بحث غرور نیست ولی خودم می‌دانم که با توجه به شرایط فعلی فوتبال ایران قیمت من زیر 5 میلیارد تومان نیست و امیدوارم کادر فنی و مدیریت تا زمانی که باهم هستیم از من راضی باشند.»
او درباره اتفاق‌های سال‌های قبل مثل بازی معروف استیل آذین و پرسپولیس و اینکه آیا هنوز علی دایی را اسطوره زندگی‌اش می‌داند؟ گفت: «آن مسابقه یک بازی خاص بود. توجه داشته باشید من به‌عنوان یک بازیکن 21 ساله در آن موقع چقدر می‌توانستم تجربه داشته باشم که چه بگویم یا نگویم؟ علی دایی هم فقط اسطوره من نیست. اسطوره همه مردم ایران است. او، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، وحید‌هاشمیان، جواد نکونام و فرهاد مجیدی کسانی هستند که باید به همه آن‌ها احترام بگذاریم و من دوستشان دارم. من وقتی در اروپا درباره کریمی و دایی صحبت می‌کردم، همه تعجب می‌کردند که ایران چنین بازیکنانی داشته که در بایرن‌مونیخ بازی می‌کردند و باافتخار از آن‌ها یاد می‌کنم.»
انتهای پیام/#
