به گزارش کندو نیوز، رضا میرکریمی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «ما همه باهم هستیم» در مصاحبه‌ای گفته است که بیش از ۱۰ میلیارد تومان هزینه تولید این فیلم شده است؛ محمدحسین فرحبخش معتقد است فیلمی که چنین هزینه‌ای برای تولید داشته است حداقل باید در گیشه بیش از ۳۰ میلیارد تومان فروش داشته باشد تا بتواند بازگشت سرمایه داشته باشد.
فرحبخش در ادامه گفتگویش با خبرگزاری مهر انتقادهای تندوتیزی به کمال تبریزی کارگردان «ما همه باهم هستیم» دارد و می‌گوید:
«ما همه باهم هستیم» را اگر مخاطب ببیند حداقل ۵ سال با سینما نمی‌رود، درواقع چنین فیلمی بااین‌همه بازیگر ستاره، مخاطب سینما را گول می‌زند و به سینما خسارت وارد می‌کند. غیرازاینکه با چنین سرمایه‌گذاری عظیمی سطح توقع عوامل سینما را ازنظر دستمزد بالابرده‌اند، اعتماد مخاطب را به سینما از می‌برد. این نوع از پول‌ها که در سینما سرمایه‌گذاری می‌شود، یا پول بیت‌المال، یا رانت و یا از جایی که من نمی‌دانم آمده است.
البته در مورد کمال تبریزی که از اول انقلاب تا به امروز او را می‌شناسم، باید بگویم که فیلم‌های بسیار ارزشمندی ساخته است که از آن جمله می‌توان به «عبور» اشاره کرد که ازنظر من بهترین فیلم جنگی تاریخ کشور است. جنگ بین ایران و عراق یک جنگ بسیار متفاوت بود، درواقع جنگ ما جنگ عقیده بود نه جنگ خاک و جنگ عقیده بسیار مهم است.
حسین فرحبخش در تحریریه خبرگزاری مهر
تبریزی دیگر نباید فیلم بسازد
فرحبخش در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: تبریزی از یکجایی به بعد دیگر تبریزی نیست و معتقدم که نباید دیگر فیلم بسازد. آثاری که طی ۱۰ سال اخیر ساخته است که دیگر قابل‌دیدن نیست. همین فیلم‌هایی مانند «آس و پاس» و یا «خالتور» را جماعتی می‌بینند و از آن خوششان می‌آید و همه افراد یک خانواده می‌توانند آن را ببینند، اما فیلمی مانند «طعم شیرین خیال» یا «ما همه باهم هستیم» را کسی نمی‌بیند. درحالی‌که «آس و پاس» و یا «خالتور» که به آن سینمای مبتذل می‌گویند در خانه همه مردم هست و همه افراد خانواده آن را کنار هم می‌بینند. من کمال تبریزی را دوست دارم اما آثار اخیرش چندان قابل‌قبول نیست.
محمدحسین فرحبخش از ابتدای دهه ۶۰ به‌عنوان تهیه‌کننده بخش خصوصی با فیلم «ریشه در خون» به کارگردانی سیروس الوند به‌صورت رسمی وارد سینمای ایران شد و تا امروز در کنار چند تجربه کارگردانی، تهیه‌کنندگی فیلم‌های بسیاری را بر عهده داشته است. این کارگردان و تهیه‌کننده با تأسیس شرکت فیلم‌سازی «پویافیلم» در ابتدا تولید فیلم‌های اجتماعی را به‌صورت جدی در دستور کار قرارداد و مبتنی بر دماسنج گیشه در دوره‌های مختلف تغییر مسیر داد و از میانه دهه ۸۰ بود که نام «پویا فیلم» با جنس خاصی از سینمای کمدی گره خورد؛ سینمایی که پایه و اساس آن حضور بازیگران «بفروش» و اندکی هم رقص و آواز بود!
انتهای پیام/#
