محمد رسول‌اف، فیلم‌ساز ایرانی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس تعزیری و دو سال ممنوعیت خروج از کشور و محرومیت از عضویت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی محکوم‌شده است.
محمد رسول‌اف می‌گوید که در جریان بازجویی‌ها درباره سه فیلم آخرش یعنی «به امید دیدار» که درباره زندگی یک وکیل است، «دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند» که به موضوع قتل‌های زنجیره‌ای روشنفکران در دهه ۷۰ پرداخته و «لرد» که به فساد سیستم اداری ایران پرداخته، بیشتر مورد پرسش و بازخواست قرارگرفته است. بخشی از گفتگو با او را بخوانید.
می‌توانم بگویم بیش از ده بار (طی دو سال) در شعبه ۱۲ دادسرای فرهنگ و رسانه توسط آقای سعادت مهر بازپرسی شدم.
در اولین جلسه‌ای که من را بازجویی کردند. خودشان را معرفی کردند. در لابه‌لای حرف‌هایشان گفتند ما همان سازمان سینمایی اوج هستیم.
جلسه حدود نه صبح شروع شد و تا ساعت یک و نیم بعدازظهر طول کشید. من چشم‌بند نداشتم و هر سه نفر را می‌دیدم. یک نفر بیشتر سؤال می‌کرد، یک نفر بیشتر می‌نوشت و یک نفر هم فقط نگاه می‌کرد.
می‌گویند فیلم‌های تو سیاه نمایی دارد.
روی موضوع بهاییت در فیلم «لرد» هم تأکید داشتند.
برای گرفتن پروانه ساخت تلاش خیلی زیادی کردم؛ و نهایتاً با پروانه ساخت فیلم را جلوی دوربین بردیم. من برای اکران هم تلاش زیادی کردم. در دوران جشنوارهٔ فجر به مسئولان سینمایی گفتم: اجازه بدهید فیلم من در داخل اکران شود، فیلم را به هیچ فستیوال خارجی نمی‌دهم؛ اما اصلاً آن‌ها وجود فیلم را انکار کردند.
قاضی ایمان افشاری، قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب از من پرسید چرا درباره هولوکاست فیلم نمی‌سازم. گفتم: من اولویت‌های بزرگی در کنارم دارم. ابتدا باید به اولویت‌هایم در رابطه با موضوعاتی که می‌شناسم توجه کنم.
انتهای پیام/#
