علی دایی تابستان متفاوتی را پشت سر می‌گذارد. درحالی‌که بسیاری از تیم‌ها مشغول تعیین تکلیف نیمکتشان هستند و خیلی از مربیان هم اوقاتشان را به مذاکره می‌گذرانند، خبری از دایی نیست که نیست. در حقیقت از زمان اخراج جنجالی و بحث‌برانگیز او از سایپا، دایی حضور کمرنگی در اخبار داشته است. برخی شایعات تأیید نشده حاکی از آن است که دایی به خاطر اظهاراتش در همان ماجرا به‌صورت غیررسمی ممنوع‌الفعالیت شده. حتی بهزاد غلام پور هم در حاشیه مراسم معارفه استراماچونی و دستیارانش به این نکته اشاره کرد؛ البته دایی در واکنش به حذفش از دنیای فوتبال پیش‌ازاین گفته بود: «این خبر شایعه‌ای است که شاید حقیقت داشته باشد.»
دایی، مقصر غیبت دایی!
تنها منع و مشکل دایی اما همین نیست. الآن پرسپولیس به‌عنوان تیم قدیمی دایی و پایگاه او در فوتبال باشگاهی ایران، سرمربی ندارد و با شرایط بحرانی و عجیبی دست‌وپنجه نرم می‌کند. شاید انتظار می‌رفت در این شرایط نام دایی به‌عنوان گزینه جدی سرخ‌ها مطرح باشد و اصرار هواداران برای حضور او در پرسپولیس، بر هرگونه ممنوعیت احتمالی فائق شود، اما نکته اینجاست که شهریار فوتبال ایران حتی در پهنه گمانه‌زنی‌های عادی هواداران هم غایب است. این روزها کمتر کسی برای نیمکت پرسپولیس اسم دایی را پیشنهاد می‌کند و خواهان حضور او به‌جای برانکو است. حتی فشار برای جذب یحیی گل‌محمدی که با پدیده قرارداد قانونی دارد اوج گرفته، اما در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به‌ندرت می‌توان دایی بدون تیم را در قامت یک گزینه پیشنهادی دید. انگار همه او را فراموش کرده‌اند؛ چرا؟ دلایلش یکی، دو تا نیست.
تابستان ۹۲ علی دایی در وضعیت امروز یحیی گل‌محمدی بود. او با باشگاه راه‌آهن قرارداد رسمی داشت و البته نیمکت پرسپولیس هم خالی مانده بود. سرخ‌ها دنبال دایی بودند و این رویکرد از جانب بخشی از بدنه هواداران حمایت می‌شد. مدیران راه‌آهن اما در قبال صدور رضایت‌نامه دایی مقاومت می‌کردند، مقاومتی که شکست و دایی نهایتاً سرمربی پرسپولیس شد. دو سال عقب‌تر بروید. تابستان ۹۰ علی دایی از نیمکت پرسپولیس کنار گذاشته شد و جای او را به حمید استیلی دادند، اما چنان جو اجتماعی سنگینی علیه این انتخاب به وجود آمد که شعارها علیه استیلی را از دقیقه ۳۰ اولین بازی فصل استارت زد و نهایتاً کل عمر مربیگری حمید را به پایان برد. حالا اما چه اتفاقی افتاده که دایی واجد آن پایگاه چشمگیر نیست.
شعار دادن به سود او پیشکش؛ چرا ملتی که برای صدور رضایت‌نامه او توسط راه‌آهن چنان جوی ساخته بودند، امروز از دایی آزاد حتی مختصر یادی هم نمی‌کنند؟ خود شهریار در خلوتش باید به این سؤالات فکر کند و از آن‌ها برای بهبود کیفیت کارش در آینده کمک بگیرد. واقعیت آن است که در این فاصله، دایی تقریباً هیچ دستاوردی در فوتبال ایران نداشته، نمایش‌های خوبی از تیم‌های او دیده نشده و البته بیش از توانایی‌های فنی و عملی، این حاشیه‌ها و درگیری‌های شهریار بوده که تیتر اخبار شده است. امروز دیگر هواداران پرسپولیس تاب تحمل آن فضا را ندارند؛ مخصوصاً که حضور درخشان و تاریخی یکی مثل برانکو در پرسپولیس، استانداردها و توقعات هواداران را بالابرده است. دایی این روزها بیشتر از منابع مجهول بالایی، به خاطر رفتارها و عملکرد خودش ممنوع‌الفعالیت شده؛ این واقعیتی است که اگر از سوی او جدی گرفته نشود، شاید عصر مربیگری این اسطوره فوتبال ایران را خیلی زودتر از موعد به پایان برساند.
انتهای پیام/#
