با زمزمه خداحافظی ایکر کاسیاس با پیراهن پورتو پس از حمله قلبی‌اش متن طولانی نوشتم، ولی سرانجام هیچ متنی را کامل‌تر از جمله‌های خود او طی وداع اجباری‌اش در ۲۰۱۵ با رئال مادرید نیافتم. متنی پراحساس و آمیخته به جمع‌بندی کامل از ورزشکاری معتقد به ارزش‌های انسانی...
... پس از ۲۵ سال دفاع از سنگر بزرگ‌ترین تیم جهان، سخت‌ترین دوره زندگی ورزشی‌ام فرارسیده، زمان وداع با جایی که همه‌چیز بن بخشید... طی آن دوران کنار هم مرارت‌ها کشیدیم، خندیدیم و اشک ریختیم. در رئال نه‌تنها آموختم ورزشکار شوم، بلکه آدم دیگری شدم. رئال مرا بزرگ کرد. آنجا بود که به ارزش‌های بزرگ‌تری دست‌یافتم، به احترام، روحیه جمعی، تعهد، انسان بودن، افتادگی... و همیشه تلاش کردم همه آن‌ها را در کسوت یک رئالی عرضه کنم.
طی آن سال‌ها لحظات یگانه و تکرار نشدنی را کنار هم‌تیمی‌هایم سپری کردم. کنار یکدیگر از ته دل پایکوبی کردیم و در غم و اندوه اشک ریختیم. حالا دوستان عزیزی را ترک می‌کنم، ولی می‌دانم هرجایی و در هر حال و هوایی می‌توانم روی‌شان حساب کنم، چنان‌که من همیشه کنارشان خواهم بود... مربیان و همراهانشان معلمانم بودند، بهترین‌ها در جهان. از همه آن‌ها برای راهنمایی‌ها، حرفه‌ای گری و اینکه مرا درک کردند سپاسگزاری می‌کنم. من از آن‌ها چیزها یاد گرفتم، خیلی چیزها... باید از خانواده‌ام که همیشه کنارم بودم یاد کنم...
ولی در پایان همه‌چیز را تقدیم شما می‌کنم. تقدیم طرفداران رئال که می‌دانند عشقم به آن‌ها مرزی نداشته. سپاس برای حمایت‌های بی‌قیدوشرطتان، برای اینکه اجازه دادید آن جام‌ها را بالا ببرم، پیروز شوم، کاپیتان شوم. برای اینکه در روزهای خوب و بد کنارم بودید و دستم را گرفتید و بالا کشیدید. امیدوارم بعدها مرا به‌عنوان یک دروازه‌بان خوب یا بد به یاد نیاورید، امیدوارم بعدها از کاسیاس با همه کاستی‌هایش به‌عنوان یک آدم خوب یاد کنید.
برای همه‌چیز سپاسگزارم. هرگز فراموشتان نخواهم کرد و همیشه فریاد خواهم زد " Hala Madrid ".
دکتر حمیدرضا صدر
