پولاد کیمیایی گفت: مدت‌هاست دغدغه این را دارم که تئاتر کارکنم، منتها منتظر فرصتی بودم که این فرصت بتواند برای من چالش ایجاد کند و بتوانم گامی محکم بردارم. تئاتر از سینما جداست و تخصصی متفاوت درزمینهٔ بازیگری می‌طلبد. چندین بار خیز برداشتم تا با کارگردانانی کارکنم منتها به دلایل مختلف این فرصت تا امسال دست نداد. امسال فرصتی برای من ایجادشده که می‌خواهم حتماً تئاتر را تجربه کنم و همین‌طور اجرای کنسرتی رسیتال را در برنامه‌ام دارم.
این بازیگر افزود: یکی از حسن‌های تئاتر این است که بازیگر را از تنبلی بیرون می‌آورد. دستاوردهای کمتری دارد و ریاضت بیشتری، اما در لحظه بودنش لذتی به بازیگر می‌دهد که بی‌همتاست. وقتی قرار است در یک‌زمان محدود نقشی را بازی کنی و همان وقت مخاطب تو روبروی توست و واکنشش را همان لحظه می‌بینی، این جسارت می‌طلبد و روتوش شده نیست، مونتاژی در کار نیست که برداشت موفق تو بیرون بیاید و ضعف‌هایت پنهان شود. ضعفی هم اگر باشد، معلوم می‌شود و همین جالب است.
این بازیگر در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: اگر بخواهم دروغ نگویم از سینما دل‌زده هستم. چون چیزی به نام ارزش سینمایی باقی نمانده. فیلم‌ها فقط گیشه شده‌اند و گیشه‌شان خیلی هم ارزان است! می‌خواهند مخاطب را به هر قیمتی بخندانند. یا سینمای غرغروی سیاه نمای جشنواره پسند می‌بینیم یا خوشی‌های دروغینی که در جامعه نیست را می‌بینیم و با رؤیا فروشی مواجهیم. یک‌زمان بزرگ‌ترهایی در سینما وجود داشتند اما الآن خیلی چیزها از بین رفته. نمی‌خواهم بگویم در تئاتر نیست، یا در جامعه نیست. در همه جای جامعه همین زوال را شاهدیم. آن خودخواهی‌ای که در رانندگی ما هست، در بقیه سطوح زندگی هم هست. قطعاً سینما و دولت و … هم مستثنا نیستند. همه‌جا را مردم ساخته‌اند و این حکایت ما مردم است. امروز دیگر دغدغه‌ای که بیست سال پیش برای سینما داشتم را ندارم. حتی فکر می‌کنم شاید اگر راه دیگری می‌رفتم بد نبود. امیدوارم تئاتر، کمی قلقلکم بدهد و از آن لذت ببرم.
انتهای پیام/#
