به گزارش کندو نیوز، خداحافظی تیم ملی فوتبال ایران از جام‌ملت‌ها، آن‌قدر تلخ بود که تلخی‌اش در متن و نوشته‌های فوتبال دوستان رخنه کند؛ حمیدرضا صدر که جای خود دارد.
حمیدرضا صدر به‌عنوان یک مفسر مشهور فوتبال در واکنش به حذف تیم ملی ایران از جام‌ملت‌های آسیا 2019 در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
هیچ ترکیب تیم ملی بسان این تیم نور خوش‌بینی را در دل‌ها روشن نکرده بود... هیچ مربی مثل کی روش همه را متقاعد نکرده بود که همه حریفان را از سر راه برمی‌داریم... دروازه‌بانمان استاد مهار ضربه‌های پنالتی شده بود، مدافعان تا نیمه‌نهایی را بدون دریافت گل سپری کرده بودند، مهاجمان ما و مهاجمان ژاپن جمعاً رکورد دوازده گل زده را برجای گذاشته بودند... کره جنوبی حذف‌شده بود، همین‌طور استرالیا... افق روشن‌تر از همیشه شده بود... فقط ژاپن به‌عنوان حریف بزرگ، بزرگ‌ترین حریف تا این مرحله، برابرمان جلب نظر می‌کرد... همه بازی را پیش از شروع تمام‌شده می‌پنداشتند. از بازیکنان تا مربیان و رسانه‌ها... حتی خیلی تبریک قهرمانی‌شان را اعلام کرده بودند. همه لبالب از اعتمادبه‌نفس بودیم... ولی فوتبال، فوتبال بود و تبریک‌های زودهنگام را به هیچ می‌گرفت. انتظار پیروزی مجارها برابر آلمان در فینال جام جهانی را، قهرمانی میلان در فینال لیگ قهرمانان برابر لیورپول نمونه‌های بر باد رفتن تبریک‌های زودهنگام بودند... به نظر می‌رسید بازیکنان هم مأموریت را پایان‌یافته انگاشته بودند...
اعتراض های فراوان بازیکنان تیم ملی به داور بازی با ژاپن
ولی مأموریت تمام نشده بود، نه نشده بود... ورود یویا اوزاکا مرد شماره هشت وردربرمن به ترکیب خط حمله ژاپن پس از دیدار اولشان همه‌چیز را وارونه کرد. نیمه خفقان‌آور و تنگاتنگ اول سپری شد و درخشش اوزاکا آغاز شد. دو گل زد و یک پاس گل داد. خط دفاع فروپاشید، آمیزانه طلسم مهار پنالتی‌های سنگربانمان شکسته شد و هیچ مهاجمی گلی نزد...
می‌توانستیم گله‌مند شیرجه میانامینو شویم و به پنالتی پورعلی گنجی اشاره‌کنیم، ولی تیم ملی نیمه دوم تیم نزول کرده‌ای بود که در نخستین برخورد با یک تیم بزرگ ژاپنی‌هایی که در جام جهانی راهی مرحله دوم شدند و در پلی‌آف جانانه با بلژیک بازی کردند - سقوط کردند... آنها حالا در آستانه پنجمین قهرمانی آسیا قرارگرفته‌اند. بالاتر از ما...
برگشته‌ایم سر خط. به چالش بازی‌های باشگاهی. دیدارهای تدارکاتی بی‌ثمر. معمای رفتن و نرفتن کی روش...آنچه ورای استعدادهای فراوان این مرزوبوم مثنوی تمام‌نشدنی‌مان بوده‌اند... آینده درراه است، خوشبختانه. ما همه باهمیم. کنار هم.
انتهای پیام/#
