10 فروردين 1403
35.0
کد خبر: 1979     16:29 1397/11/03

حسین معززی نیا منتقد برجسته تحلیل می کند؛

نقد فیلم مرد سگی Dogman ساخته ماتئو گارونه

نقد فیلم مرد سگی Dogman ساخته ماتئو گارونه

نمایی از فیلم مرد سگی ساخته ماتئو گارونه با بازی مارچلو فونت

فیلم مرد سگی Dogman، قصه‌ی کوچکی را تعریف می‌کند برای نمایش دنیایی کوچک، اما همین را درست از آب درمی‌آورد با بازی‌های بسیار خوب و یک کارگردانی ظریف و مؤثر.

like news3
    
like news0

به گزارش کندو نیوز، مرد سگی Dogman - فیلم تازه‌ی ماتئو گارونه که شاید بهتر باشد پرستار سگ‌ها یا تیمارکننده‌ی سگ‌ها ترجمه‌اش کنیم، تأثیرگذارتر و کامل‌تر از یکی دو فیلم اخیرش است. بعد از گومورا که در سال ۲۰۰۸ نمایش داده شد، این فیلمی قابل‌اعتناست و بازگشت به همان سبک و سیاقی که در آن موفق بوده.

 

مارچلو فونته در نمایی از فیلم «مرد سگی»

 


حسین معززی نیا منتقد برجسته فیلم درباره تازه‌ترین ساخته ماتئو گارونه می‌نویسد:


امتیاز بزرگ فیلم این است که ایده‌ای مشخص را با تمرکز و اعتمادبه‌نفس پیش می‌برد و از مسیر خارج نمی‌شود: قرار است موقعیت عجیب یک مرد نحیف و ضعیف (مارچلو) را ببینیم که علاقه دارد به شیوه‌ی خودش، رفاقت با بزهکار مهارناپذیر محله (سیمونه) را ادامه دهد. رفاقتی که ماهیتی مبهم و گیج‌کننده دارد، چون ترکیبی است از ترس و سازش با حسابگری و فرصت‌طلبی. آن‌هم از جانب آدمی که حرفه‌اش نگهداری سگ‌ها و تیمار آن‌هاست و دل‌خوشی‌اش برای اوقات فراغت هم وقت گذراندن با دختر کوچکش که بعد از طلاق، ‌پیش همسر سابقش زندگی می‌کند. در نگاه اول هیچ تناسبی بین این آدم کمی رمانتیک و بسیار آسیب‌پذیر با گنده‌لات محله که با جنون و قساوتش همه را ذله کرده وجود ندارد و قاعدتاً باید اولین کسی که می‌خواهد دنبال راهی بگردد برای کندن کلک این دیوانه، همین مارچلو باشد؛ اما او به شکل مبهمی خودش را نزدیک به سیمونه نگه می‌دارد و حتی به خاطرش زندان هم می‌رود.

 

پوستر فیلم مردگ سگی DOGMAN ساخته ماتئو گرونه

 


روایت در تمام طول فیلم منحصر به پیگیری همین رابطه‌ی غریب باقی می‌ماند. قصه‌ی فرعی و حاشیه روی بی‌مورد نداریم. سراغ گذشته‌ی آدم‌ها نمی‌رویم. دنیای فیلم تشکیل‌شده از رابطه‌ی موازی مارچلو با سگ‌هایش و ارتباطش با سیمونه تا درنهایت به یکی شدن این دو موقعیت می‌رسیم. فیلم، قصه‌ی کوچکی را تعریف می‌کند برای نمایش دنیایی کوچک، اما همین را درست از آب درمی‌آورد با بازی‌های بسیار خوب و یک کارگردانی ظریف و مؤثر.

 

نمایی از فیلم «مرد سگی» ساخته ماتئو گارونه

 


اتمسفر فیلم، حال‌وهوای محله‌ی حاشیه‌ی شهر که بستر داستان است و تک‌افتادگی قهرمان هپروتی فیلم که در گوشه‌ای از دنیای مصیبت‌زده‌ی اطراف دارد تلاش یک‌نفره‌ای می‌کند برای بقا و امیدوار ماندن به آینده، یادآور فضا و قصه‌های نئورئالیستی است اما طبعاً متناسب با شرایط اجتماعی قرن جدید. این محله‌ی نیمه‌ویرانه، این کاراکترهای نیمه‌دیوانه و این تلاش تلخ برای بقا و زنده ماندن در شرایطی غیرانسانی، پیگیری همان تم و روابطی است که در اصلی‌ترین نمونه‌های مکتب نئورئالیسم دیده‌ایم و این فیلم یکی از بهترین نمونه‌های سینمای سال‌های اخیر ایتالیاست برای نمایش تلفیق میراث اساتید نئورئالیست با موقعیت‌های اجتماعی معاصر.

 

مارچلو فونت در نمایی از فیلم «مرد سگی»


انتهای پیام/#

Source: kandoonews.com
m8ery :
منظور از dogman از فیلم رفتار خود مارچلو هست که با اینکه نگهدارنده سگ هست ولی خودش به خاطر ضعف شخصیت و ترس بیش از حد، سگ سیمونه هست و سیمونه مثل یه صاحب باهاش رفتار میکنه و مارچلو نه تنها اعتراضی نمیکنه بلکه همیشه با پارس کردن به موقع(صدا کردن سیمونه که از پشت بهش حمله نکنن) و نجات جون اون وقتی تیر خورد نقش کاملی از سگ بودن رو نمایش میده...حتی میتونید این موضوع رو در رفتار سیمونه با سیلی های کوچک همواره به صورت مارچلو میشه فهمید...

و الان مارچلو در دو راهی ارتباط قوی با اجتماع(که میدونیم اصلا توش موفق نبوده و حتی با اینکه تو جمعه اما کسی اونو ادم حساب نمیکنه...جلسه ی افراد محل برای کشتن سیمونه رو توجه کنید...از همه نظر میپرسن اما کسی با مارچلو کاری نداره) ...داشتم میگفتم الان مارچلو در دوراهی تقویت ارتباطش با اجتماع و یا سگ موندن برای سیمونه باید یکی رو انتخاب کنه(دزدی) که بخاطر ترس مفرط سگ بودن رو انتخاب میکنه...
و در اخر که میخواد از این سگ بودن خارج بشه و به سیمونه نشون بده من سگت نیستم اون کار رو میکنه...و پایان فیلم اینطوری بهتر تفسیر میشه که سگی که صاحبشو کشت و تنهاتر از قبل شد...چراکه سگ صاحب مرده ای که بخاطر صاحبش پای همسایه ها رو گاز گرفته (دزدی)رو هیچ کس نمیخواد و همینجوری مطرود محیط میمونه...
2   0

[1398/01/02 - 18:43]

ehsan :
عاااالی بهتر از نقد اصلی این صفحه بود
1   0

[1401/09/23 - 21:11]

«روشن» فیلم رضا عطاران است

«روشن» فیلم رضا عطاران است

تحقیر هر روزه شخصیت روشن با بازی رضا عطاران، چیزی نیست که فیلم‌ساز روی آن تمرکز کرده، بلکه واکنشش به این تحقیر اصل داستان است، و دنیای فیلم، نه یک واقعیت بی‌رحم و بی‌تفاوت که برساخته‌ای از نگاه «روشن» به دنیاست

سینما، پلِ رسیدن به گرین کارت ها و ویلاهای شمال شهری!

سینما، پلِ رسیدن به گرین کارت ها و ویلاهای شمال شهری!

پوریا ذوالفقاری منتقد سینما در صفحه‌ی اجتماعی خود درباره‌ی ساخت فیلم‌های بدون هدف در سینمای ایران نوشت:«هدف‌گذاری سینمایی» تقریباً از پروسهٔ فیلم‌سازی ما حذف‌شده است.

«نرگس مست» فیلمی است برای ادای دین به موسیقی ایرانی

«نرگس مست» فیلمی است برای ادای دین به موسیقی ایرانی

رضا صائمی منتقد سینما در یادداشتی به بررسی زوایای موسیقایی فیلم «نرگس مست» پرداخته است.

«هفت» و فراستی، آفت نقد شده‌اند

«هفت» و فراستی، آفت نقد شده‌اند

هوشنگ گلمکانی، سردبیر ماهنامه فیلم معتقد است یکی از چیزهایی که در این سال‌ها آفت نقد فیلم شده است، همین برنامه «هفت» و فراستی است.

خانه‌ی پدری فیلم هولناکی است اما بسیاری از آثار ادبی بزرگ تاریخ دل‌خراش‌اند

خانه‌ی پدری فیلم هولناکی است اما بسیاری از آثار ادبی بزرگ تاریخ دل‌خراش‌اند

خانه‌ی پدری فیلم تیره و تاری است. آزار می‌دهد. هولناک است. خراش می‌اندازد بر ذهن تماشاگرش. فیلم می‌تواند جان‌خراش باشد. بسیاری از آثار ادبی بزرگ، رمان‌ها و نمایشنامه‌های تاریخ دل‌خراش‌اند.

نقد فیلم سینمایی سرکوب: افتضاح هنری با تم فیگور سیاسی

نقد فیلم سینمایی سرکوب: افتضاح هنری با تم فیگور سیاسی

«سرکوب» فیلم فیگور است نه معن، در قصه این فیلم اتفاق جدیدی نمی‌افتد و اتفاقات قبلاً افتاده‌اند و مخاطب باید در کمین باشد تا برای فهمیدن قضیه ببیند کجا از لابه‌لای بحث‌های چندنفری این خانه، چیزی از دهان کسی می‌پرد.

capcha
پر بحث ها ...