به گزارش کندو نیوز، بیش از ۱۰ روز از اکران فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» می‌گذرد. فیلم که در سی‌وششمین جشنواره ملی فیلم فجر عنوان بهترین فیلم را دریافت کرد و در همین روزهای آغازین اکران نیز موردتوجه مخاطبان سینمای ایران قرار گرفت. این فیلم ازنظر بسیاری از متخصصان عرصه سینما، یک نوآوری در گونه فیلم‌های سینمایی ایران به‌حساب می‌آید و از همین رو نمی‌توان آن را با استانداردهای سینمای ایران قیاس کرد.
جواد طوسی منتقد سینمای ایران درباره فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» تازه‌ترین ساخته بهرام توکلی، یادداشت پیش رو را نگاشته است:
فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» نمونه متفاوتی از سینمای جنگ و دفاع مقدس ما است؛ با توجه به آن عقبه و پیشینه تاریخی که به‌عنوان مهم‌ترین ژانر سینمایی بعد از انقلاب کشورمان داشته است. جدا از حضور غافلگیرکننده بهرام توکلی در چنین ژانری و با توجه به سابقه کاریش، موفقیت این فیلم‌ساز در اجرای مطلوب و ایده‌آل آن مضمون و دستمایه تاریخی خودش می‌تواند خیلی درخور اعتنا و ستایش باشد؛ چراکه من معتقدم در ادامه آثاری از زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور مثل «سفر به چذابه»، «هیوا» و «مزرعه پدری»، فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» بدون این‌که بخواهم اغراق کنم از استانداردهای سینمای ما پا فراتر گذاشته و می‌تواند مخاطب را در آن موقعیت مخاطره‌آمیز رزمندگان در روزهای آخر جنگ قرار دهد.
نتیجه و حس روانشناسانه چنین اجرا و نمایشی، هم ذات پنداری تماشاگر با آن حضور تجمع یافته قهرمانانه منتخب بهرام توکلی است. ما با یک نمونه متفاوت و استثنایی در «تنگه ابوقریب» سروکار داریم؛ چون برخلاف اکثر قریب به‌اتفاق فیلم‌های دفاع مقدسی ما که خود را محدود و مقید به یک شمایل منفرد قهرمانانه می‌کنند، ما در این فیلم قهرمان را در یک نمایش و حضور تجمع یافته می‌بینیم و درنهایت در این جمع به یک فرد می‌رسیم به نام «علی» که بر اساس نگاه ناظر تاریخی خودش و مشاهدات واقع‌بینانه‌ای که در این مسیر و طی طریق داشته، به یک آگاهی و رشد زودرس در شخصیت فردی و اجتماعی خودش می‌رسد و چنین دورنما و افق دید می‌تواند پیشنهادی باشد برای نسل‌های بعدی جامعه فعلی ما که به دلایل مختلف از آن حضور آرمانی و از آن جلوه‌گاه کنش‌مندانه دورافتاده‌اند و در یک موقعیت به‌شدت منفعلانه افتاده‌اند.
ازاین‌جهت فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» یک حس، یک همدلی و همراهی به‌موقع و درعین‌حال تاریخی را به جامعه جدا افتاده ما تزریق می‌کند. از طرفی دیگر «تنگه ابوقریب» می‌تواند تلنگری به‌موقع باشد برای روح خسته و از توان افتاده یک ایرانی که ریشه در این خاک دارد و او را به یک گذشته نه‌چندان دور پر غرور و افتخار انگیز بیاورد. از یک جنبه مهم ما در «تنگه ابوقریب» مقوله رفاقت را در یک حضور و یک مناسبت اجتماعی می‌بینیم؛ یعنی اگر ما بخواهیم برای رفاقت، تعریفی ساده، دم‌دستی و محله‌ای قائل شویم، پیشنهادی که بهرام توکلی در فیلم «تنگه ابوقریب» می‌دهد، این است که ما می‌توانیم مفاهیم و ارزش‌های شرقی و اینجایی خودمان را در یک حرکت همدلانه اجتماعی، در کنار یکدیگر تجربه کنیم و به یک خودباوری عمومی برسیم.
در ادامه ویدئویی از استقبال گسترده مردمی در نخستین شب اکران تنگه ابوقریب را مشاهده می کنید...
