به گزارش کندونیوز، «بی همه چیز» به نویسندگی محسن قرایی و محمد داودی و تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی، از ملاقات بانوی سالخورده که اقتباسی از نمایشنامه مطرح فریدریش دورنمات است آغاز می شود. در این فیلم سینمایی، دوباره شاهد هم بازی شدن پرویز پرستویی و هدیه تهرانی هستیم.
« بی همه چیز» در بخش های زیر کاندیدا شد:
بهترین کارگردانی/ محسن قرایی
بهترین فیلم / جواد نوروز بیگی
بهترین فیلم نامه اقتباسی / محسن قرایی - محمد داودی
بهترین بازیگر نقش اول مرد / پرویز پرستویی
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد / پدرام شریفی
بهترین فیلم برداری / مرتضی هدایی
بهترین تدوین / عماد خدابخش
بهترین موسیقی متن / حامد ثابت
بهترین صدابرداری / امین میرشکاری
بهترین صداگذاری / علیرضا علویان
بهترین طراحی صحنه / امیرحسین قدسی
بهترین طراحی لباس / مارال جیرانی
بهترین جلوه های ویژه بصری / جواد مطوری
هدیه تهرانی، هادی حجازی فر و باران کوثری که بازی هرسه آنها در «بی همه چیز» به شدت مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفته بود و همچنین گریم محمود دهقانی در کمال تعجب نامشان در میان نامزدها دیده نشد.
امیر حسین موسوی از منتقدان سینما درباره گروه بازیگران «بی همه چیز» می نویسد:
اکثر فیلم‌های سینمایی بر مبنای ماجراهای یک یا نهایتاً دو شخصیت اصلی ساخته می‌شوند. فیلم‌هایی که شخصیت‌های متعددی دارند و بار داستان را میان شخصیت‌هایشان تقسیم می‌کنند، همواره آثاری سخت، هم در اجرا برای کارگردان و هم در بازی برای بازیگران هستند.
«بی همه چیز» که بر مبنای نمایشنامه «ملاقات با بانوی سالخورده» نوشته فریدریش دورنمات ساخته شده همچون متن اقتباسی، اثری با پرکاراکتر است که هر یک از آنها، ویژگی‌های ظاهری و روانی مخصوص به خود را دارند. داستان در یک روستای دورافتاده اتفاق می‌افتد و هر یک از اهالی روستا به سهم خود نقشی اساسی در پیشبرد داستان و به سرانجام رساندن آن دارند. به همین خاطر «بی همه چیز» فیلمی متکی به جمع بازیگران است و کیفیت نهایی کار منوط به خوب اجرا شدن تمامی نقش‌ها.
خان، دهدار، دکتر، معلم، استوار، نقاش و... شخصیت‌های فیلم اسامی تیپیکال دارند اما رفتار و سکنات آنها شباهتی با تصویری که از آنها در سر داریم نیست. همین موضوع نشان می‌دهد محسن قرائی و جمع بازیگرانش زحمت فراوانی برای به تصویر کشیدن داستانی کشیده‌اند که هم مضمونی تازه دارد و هم در شخصیت پردازی دنباله‌روی آثار دیگر سینمای ایران نیست.
پرویز پرستویی، در نقش امیرخان، خان‌زاده‌ای که قهرمان و بزرگ روستاست. امیر خان در طول داستان جایگاه اجتماعی خود را نزد اهالی از دست می‌دهد و با وجود محبوبیت به موجودی منفور تبدیل می‌شود. بازی پرستویی یکی از کنترل شده‌ترین بازی‌های او در چندین سال گذشته است. با اینکه از شخصیتی چون امیرخان انتظار می‌رود رفتاری واکنشی و تند داشته باشد اما پرستویی امیرخان را شخصیتی آرام و پذیرنده به تصویر کشیده که رفته رفته وظیفه‌ی تاریخی خود را در قبال مردم روستا به عهده می‌گیرد.
هادی حجازی فر، در نقش دهداری عصبی اما دلسوز که در موقعیتی ناخواسته گیر کرده، شخصیتی دوگانه دارد. از سویی در پی رفاه اهالی روستا و ارتقاء جایگاه اجتماعی خود است و از سوی به خاطر برخوردی که با امیرخان دارد پیش پیش درگیر عذاب وجدانی شده. حجازی فر بهترین انتخاب برایِ دهدار است. یکی از معدود بازیگران حال حاضر سینمای ایران که می‌تواند خشم و شفقت را به شکل همزمان اجرا کند.
هدیه تهرانی، در نقش لیلی خانم، زنی ثروتمند و مورد احترام که گذشته‌ای تاریک دارد. لیلی تجسمِ زیبایی و شکوه است و تهرانی به واسطه‌ی پرسونایی که از او نزد سینمادوستان به وجود آمده انتخابی منطقی برای این نقش است.
در ادامه نظر کوتاه برخی منتقدان نام آشنای سینمای ایران را در عکس نوشته های زیر مشاهده می کنید: