به گزارش کندونیوز، فیلم «بی‌همه‌چیز» ساخته محسن قرایی به تهیه‌کنندگی جواد نوروز بیگی ازجمله فیلم‌هایی است که در جشنواره امسال موردتوجه منتقدان و مخاطبان قرارگرفته است.
انتقام یکی از قدیمی‌ترین الگوهای قصه‌گویی است اما همیشه قرار نیست که انتقام به یک‌شکل پیش‌بینی‌شده اتفاق بیفتد. این چیزی است که احتمالاً بعد از تماشای فیلم بی‌همه‌چیز به ذهنتان می‌رسد؛ ساخته جدید محسن قرایی و یکی از فیلم‌های کنجکاوی برانگیز جشنواره امسال.
محسن قرایی قبلاً دو فیلم خسته نباشید و سد معبر را ساخته که هر دو جزو آثار موفق جشنواره در سال‌های گذشته بوده‌اند و برای نوشتن فیلم‌نامه قصر شیرین هم مشترک با محمد داوودی برنده سیمرغ بلورین شده است. در همین مدت کم موفق شده تا خودش را به‌عنوان یک فیلم‌ساز مستعد و مسلط معرفی کند و در سومین فیلم خود با رفتن سراغ یک پروژه بزرگ، گامی روبه‌جلو برداشته است.
داستان فیلم بی‌همه‌چیز برگرفته از ملاقات با بانوی سالخورده نمایشنامه معروف فریدریش دورنمات است که به دلیل چند اجرای به‌یادماندنی، در ایران نیز محبوبیت ویژه‌ای دارد. در اصل نمایشنامه، زنی متمول به شهر کوچک محل زادگاهش برمی‌گردد تا از عشق سال‌های دور خود انتقام بگیرد؛ مرد معتمد و محترم شهر. زن اعلام می‌کند که درازای به قتل رساندن مرد، حاضر است پول کلانی را به مردم شهر اهدا کند. در فاصله‌ای کوتاه رفتار مردم تحت تأثیر این پیشنهاد با مرد تغییر می‌کند….
حالا ظاهراً این طرح قصه که در متن اصلی مایه‌های کمدی پررنگی دارد، در فیلم بی‌همه‌چیز در قالب یک درام تاریخی و در بستری بومی بازآفرینی شده است. ساخته‌شدن چنین فیلمی در سینمای ایران که همه به دنبال پروژه‌های بی‌دردسر کوچک و شهری می‌گردند، در نوع خودش شجاعانه و جسورانه است و موجب شده پس از سال‌ها با فیلمی مواجه باشیم که سعی کرده به الگوهای فیلم‌سازی کلاسیک نزدیک شود. درنتیجه ازنظر جنبه‌های مختلف اجرا و فن، بخش‌های فنی و هنری، فیلم بی‌همه‌چیز یکی از فیلم‌های شاخص سال‌های اخیر به‌حساب می‌آید و در جشنواره امسال نیز موردتوجه قرار خواهد گرفت.
به‌غیراز قصه، ژانر و فضا، عناصر جذاب دیگری هم برای تماشا در فیلم بی‌همه‌چیز می‌شود پیدا کرد. پرویز پرستویی و هدیه تهرانی که سال گذشته سریال موفق هم گناه را هم در شبکه نمایش خانگی داشتند، نقش‌های اصلی فیلم را ایفا می‌کنند و طبعاً درخشش دوباره آن‌ها در نقش و فضایی دور از زمانی که به ستاره سینمای تبدیل‌شده بودند، تماشایی خواهد. به آن‌ها اضافه کنید ستارگان پرشمار دیگری را هم که دیگر نقش‌های فیلم را ایفا کرده‌اند.
داستان فیلم بی‌همه‌چیز در روستایی در دوران قبل از انقلاب جریان دارد که در آن فردی خان‌زاده بانام امیر (با بازی پرویز پرستویی) به‌عنوان قاضی محلی در روستا فعالیت می‌کند و به خاطر سابقه خوبی که داشته، مردم به او اعتماد کامل دارند و بخش مهمی از کارهای روستا را به امیر سپرده‌اند.
حال پس از سال‌ها یکی از اهالی روستا بانام لیلی که از روستا به خاطر تهمت مردم به فاحشه بودن رفته، به‌عنوان اشراف‌زاده به روستا برمی‌گردد و به مردم وعده می‌دهد که در صورت کشتن امیر، پول زیادی به آن‌ها خواهد داد. داستان بی‌همه‌چیز روایت وسوسه‌ای است که مردم بعدازاین پیشنهاد دچار آن می‌شوند.
بی‌همه‌چیز از روی نمایشنامه ملاقات با بانوی سالخورده از دورنمایت ساخته‌شده. در این نمایشنامه نیز تقریباً چنین داستانی در جریان است با این تفاوت که بی‌همه‌چیز کمی رنگ و لعاب ایرانی و حس‌وحال درام‌های تلویزیونی تولید داخل را به خود گرفته است.
نویسنده فیلم آن‌قدر به قالب بی‌همه‌چیز دست نزده که میزانسن‌ها و خرده داستان‌هایی که به خاطر قالب تئاتری ملاقات با بانوی سالخورده، روی صحنه نمایش جواب می‌دادند، در بی‌همه‌چیز شکل خنده‌دار به خودشان گرفته‌اند.
داستان که کمی رگه‌های طنز را هم در آن می‌بینیم، به‌صورت کامل جدی دنبال می‌شود. شخصیت پرویز پرستویی بانام امیر یک انسان کاملاً جدی با اهدافی جدی است که ناگهان و به دلیل درخواست‌های عجیب زنی که سال‌هاست روستا را ترک کرده، با چالش کشته شدن مواجه می‌شود.
اتفاقاتی که طی دو سه روزی که داستان فیلم در آن جریان دارد رخ می‌دهند، بیننده را قانع نخواهد کرد که شخصیت امیر لایق مرگ است یا اصلاً حتی لایق مرگ نیست و لیلی با بازی هدیه تهرانی کار اشتباهی انجام داده.
مسعود فراستی منتقد سینما درباره فیلم «بی همه چیز» گفت: این فیلم در جشنواره امسال یک واقعه است،در مورد بازی ها باید بگویم که همه بازیگران فیلم خوب بودند. پرویز پرستویی بعد از مدت ها بسیار عالی و درونی بود آفرین. هادی حجازی فر بی نظیر بود و هدیه تهرانی و باران کوثری.
او در میز نقد فیلم سینمایی «بی همه چیز» گفت: این فیلم سومین فیلم محسن قرایی است. از نظر من دو فیلم قبلی قرایی قابل بحث نیستند و فیلم‌های ضعیفی به حساب می‌آیند. این فیلم اقتباسی از نمایشنامه «ملاقات» اثر فردریش دورنمات است که اینجا نامش «بی همه چیز» شده است که به اعتقاد من اصلا عنوان خوبی نیست چراکه «ملاقات» عنوانی به مراتب گویاتر به حساب می‌آید. ملاقات یا مواجهه؛ «مواجهه» گویای اثر است، مواجهه زن غریبه آشنا با محبوبترین آدم شهر که در نهایت به هم می‌ریزد.
در این ویدیو نظرات تعدادی از مخاطبان را درباره «بی‌همه‌چیز» می‌بینید و می‌شنوید.