توهین محمد علی نجفی به ریش عباس کیارستمی (ویدئو)

به گزارش کندو نیوز، هم‌زمان با جنجال ماجرای همسر کشی محمدعلی نجفی تا امروز تنها به کیفرخواست شهردار سابق ختم شده است، بهمن کیارستمی فرزند عباس کیارستمی فقید، در صفحه اجتماعی خود پستی منتشر می‌کند که بازخوانی توهین این وزیر آموزش و پروش دولت هاشمی رفسنجانی به پدرش است.

مطلبی که بهمن کیارستمی بازنشر کرده ازاین‌قرار است ...

روزنامه آفتاب یزد در تاریخ 24 اسفند 1396 با انتشار عکسی از محمدعلی نجفی تیتر می‌زند «تنهاترین شهردار»؛ بهمن کیارستمی در واکنش به این عکس و تیتر می‌نویسد:

تن این تنهاترین شهردار سلامت؛ ولی هر بار عکس ایشان با ریش پروفسوری را می‌بینم یاد میزان ارادت کیارستمی به نجفی و میزان ارادت نجفی به انقلاب و نظام می‌افتم.

ماجرا این بود که وقتی کیارستمی فیلم مستند "مشق شب" را ساخته بود که تحقیقی مصور بود درباره‌ی تکالیف شب دانش‌ آموزان مقطع ابتدایی دبستانی در تهران، این آقای نجفی تازه وزیر آموزش پرورش دولت رفسنجانی شده بود. او فیلم را که دیده بود بسیار برافروخته شده بود و طی یک نامه‌ی تند به مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان - تهیه‌کننده‌ی فیلم - به تصویر ارائه‌شده از نظام آموزشی در فیلم شدیداً اعتراض کرده بود و مدیرعامل کانون را به دلیل تهیه‌ی فیلم کتباً توبیخ کرده بود‌.

توبیخ‌نامه‌ی نجفی با این جمله به پایان می‌رسید: (نقل به مضمون) "از شما انتظار می‌رود همکاری خود را با عناصری که حتی حاضر نیستند با گذاشتن کمی ریش در صورت خود، ارادت خویش را به انقلاب و نظام نمایان کنند قطع نمایید." این نامه‌ همان سال‌ها نُقل مجالس منزل ما بود و صدای ابوی که نامه‌ی نجفی را برای حضار می‌خواند و همه از خنده غش‌وریسه می‌رفتند هنوز توی گوشم است... آن‌قدر آن جملات را شنیدم که با اطمینان می‌گویم تفاوت چیزی که نَقل کردم با نثر نامه (که حتماً هنوز یکجایی در خانه‌اش هست) بیشتر از واو و میم نیست. حالا با این ریش پروفسوری نرم و نازک و نمره‌ی ارادت به انقلاب و نظام، نجفی انتظار دارد تنهاترین شهردار نباشد؟ تا جلسه‌ی شورای شهر بعد از تعطیلات نوروز اگر صورتش را اصلاح نکند احتمالاً مسئله حل است.

بهمن کیارستمی فرزند عباس کیارستمی

بهمن کیارستمی سپس در پستی که امروز در صفحه اجتماعی خود منتشر کرده است، می‌نویسد:

آدم (یعنی خودم) چیزهایی رو در طفولیت دیده، بعد که در کلانی همون‌ها رو دوباره می‌بینه، متوجه میشه با تصویری که در ذهنش هست تفاوت اساسی دارند؛ مثل عمویی که همیشه فکر می‌کردی قدش خیلی بلنده و بعد از سی سال که می‌بینیش متوجه میشی آدم میان‌قامتیه، یا حیاط خونه‌ای که در هفت‌هشت سالگی فکر می‌کردی درندشته و حالا می‌بینی بیست متر هم نیست، یا داستانی که همیشه به‌نظرت بامزه بوده و حالا که دوباره می‌شنویش زیاد خنده‌دار نیست؛ مثل همین ماجرای نامه‌ی نجفی درباره‌ی فیلم مشق‌شب از زبان کیارستمی در فیلم «کانون».

انتهای پیام/#