کد خبر: 2197

به بهانه بازی او در «مسخره‌باز» بررسی شد؛

هدیه تهرانی و کاریزمای ذاتی‌اش

هدیه تهرانی بازیگری با کاریزمای ذاتی است که حضورش حتی اگر کوتاه و کم‌رنگ باشد در ذهن تماشاگر ماندگار می‌شود. 

به گزارش کندو نیوز، هدیه تهرانی در فیلم «مسخره‌باز» ساخته همایون غنی زاده در کنار علی نصیریان، رضا کیانیان، صابر ابر و بابک حمیدیان ایفای نقش می‌کند. «مسخره‌باز» یک اثر متفاوت و گامی مهم در پیشبرد تکنیک در سینما است. مخاطب در این اثر با بازی‌ها تکنیکی و روی اصول صابر ابر، بابک حمیدیان، رضا کیانیان و بزرگ آقای سینمای ایران یعنی علی نصیریان روبرو است؛ مهم‌تر از همه با یک هدیه تهرانی زیبا و متفاوت. 

 

حضور هدیه تهرانی هرچند کوتاه و کم‌رنگ است اما ماندگار و به‌یادماندنی است. آنچه می‌تواند این حضور ظاهراً کم‌رنگ را در ذهن تماشاگر ماندگار کند، استفاده از بازیگری با کاریزمای ذاتی است: کسی که صرفاً با حضورش (پیش از آنکه به مرحله بازی کردن برسد) بتواند به‌عنوان کعبه آمال کاراکتر اصلی فیلم باورپذیر باشد.

 

 

هدیه تهرانی در فیلم مسخره باز

 


"هما"ی فیلم «مسخره‌باز»، نمود رنگ و شور و انرژی در فیلم است. در دنیای روبه‌زوال شخصیت اصلی، هما از معدود بارقه‌های امید است. ازنظر کمّی، هما شخصیت چندان پررنگی در فیلم نیست: او زمان چندانی در فیلم حضور ندارد و همین حضور نسبتاً کوتاه هم تکه‌تکه است.


همایون غنی‌زاده با انتخاب هدیه تهرانی در نقش هما، درست به هدف زده است. اگر بیشتر فیلم‌سازانی که در سال‌های اخیر از حضور تهرانی استفاده کرده‌اند، از او در قالب شخصیتی سرد و درون‌گرا استفاده کرده‌اند (نمونه‌ای از آن را همین امسال در «روزهای نارنجی» دیدیم)، غنی‌زاده همین خصوصیت را در «مسخره‌باز» طوری به تصویر می‌کشد که آمیزه‌ای از غرور، جذابیت و دور از دسترس بودن به نظر برسد.


حضور هدیه تهرانی در «مسخره‌باز» بیشتر یادآور تصویر او در نیمه دوم دهه هفتاد به نظر می‌رسد تا آنچه در دوره دوم بازیگری‌اش (مشخصاً از «چهارشنبه‌سوری» به بعد) دیده‌ایم. وقتی انتخاب از ابتدا درست باشد، دیگر لازم نیست تهرانی کار خاصی انجام دهد.


صرف حضور او، برای تأثیرگذاری کافی است و این، نه‌تنها از معدود انتخاب‌های درست این‌چنینی در سینمای ایران است، بلکه به یاد ما می‌آورد که هدیه تهرانی یک ستاره اصیل و ذاتی است؛ از معدود بازیگران سینمای ایران است که برای جلوه کردن در یک فیلم نیازی به خودنمایی ندارد. حیف که سینمای ما در سال‌های اخیر به‌ندرت از این پتانسیل استفاده کرده است.

 

 

صابر ابر، بابک حمیدیان و علی نصیریان در فیلم مسخره باز

 

 

درباره مسخره‌باز همایون غنی زاده

 

مسخره‌باز یک فیلم تجربی متفاوت است که به پشتوانه سابقه تئاتری کارگردانش، از حیث محدودیت لوکیشن کاملاً به یک نمایش شباهت دارد که مدیوم سینما و تقطیع نماها به آن واردشده است.


‎تسلط کارگردان روی تکنیک چشمگیر است و همایون غنی‌زاده تلاش کرده با استفاده از مؤلفه‌های تئاتر ابزورد، این نوع از تئاتر را جلوی دوربین بسازد.


‎شیوه روایت، بازی‌های زبانی، هجو و مسخرگی (که این یکی به اسم فیلم هم راه‌یافته)، عنصر تکرار، فضای سوررئال، اغراق، تخیل، فانتزی، شکستن مرز خیال و واقعیت، هم‌نشینی شوخی و تراژدی و … ازجمله مؤلفه‌های تئاتر ابزورد (عبث‌نما) است که در مسخره‌باز به‌سادگی قابل‌ردیابی است.


‎غنی‌زاده بازیگوشانِ و با رهایی هرچه‌تمام‌تر کلیشه‌های فرمی را می‌شکند و تمهیدات تصویری و تدوین نیز به کمکش می‌آیند. فیلمبرداری، طراحی صحنه و کار صدا در این فیلم، فراتر از اندازه‌های معمول هستند و کارگردان هر کاری که می‌خواهد با فضا قصه و آدم‌ها و مکان و اکسسوار در فیلم انجام می‌دهد.


‎ارجاعات پیاپی به برخی فیلم‌های مهم تاریخ سینما مثل کازابلانکا، پاپیون، درخشش، لئون و همچنین سریال هزاردستان و البته بازسازی برخی لحظات آن آثار، ازجمله نکات قابل‌توجه فیلم است که کارکرد داستانی نیز می‌یابد.


‎بازی‌های بسیار خوب بازیگران اصلی به‌ویژه حضور شگفت‌انگیز علی نصیریان در یاد می‌مانَد.


‎فیلم بیش‌ازحد طولانی است و در چند نقطه حس پایان را منتقل می‌کند اما تمام نمی‌شود. همچنین فیلم بیش‌ازاندازه از سینما دور و به تئاتر نزدیک است و قصه‌ی به‌شدت لاغری دارد. به نظر می‌رسد کارگردان از سویی مرعوب و مشغول تکنیک‌ها و تمهیدات و امکانات و جلوه‌های بصری شده و از سوی دیگر با لذت بردن خود از علاقه‌مندی‌های سینمایی‌اش سرگرم شده و عملاً از کیفیت داستان و فیلم‌نامه غفلت کرده است؛ اما درنهایت مسخره‌باز آن‌قدر جسور، رادیکال، خلاقانه، پر از ایده‌های نو و متفاوت هست که بشود از آن لذت برد.


فیلم سینمایی «مسخره‌باز» شب گذشته با استقبال مخاطبان به ۵ سانس فوق‌العاده در سینماهای آزادی و استقلال رسید.


عوامل فیلم مسخره‌باز:

نویسنده و کارگردان: همایون غنی زاده

بازیگران: صابر ابر، بابک حمیدیان، رضا کیانیان، داریوش موفق، محسن حسینی و هدیه تهرانی؛ با هنرمندی علی نصیریان

مدیر فیلمبرداری: علی قاضی

تدوین: هایده صفی یاری

طراح صحنه: سهیل دانش

طراح لباس: الهام معین

طراح گریم: ایمان امیدواری

طراحی و ترکیب صدا: امیرحسین قاسمی

صدابردار: محمود کاشانی

طراح جلوه‌های ویژه: جواد مطوری

موسیقی: محمد غنی زاده

عکاس: مسعود اشتری

جانشین تهیه‌کننده و مجری طرح: ماهان حیدری

سرمایه‌گذار: مهدی کرمی

تهیه‌کننده: علی مصفا

مرتبط ها